07/07/2001 – De Nacht van Schaijk

Terwijl ik dit tik (op een koude, druilerige maandag begin september) bedenk ik me dat we een schitterende zomer hebben gehad. Bij elk optreden in de maanden juli en augustus hadden we mooi weer, en met name op het podium werd veel en hevig gezweet. Schaijk was niet anders.

De Nacht van Schaijk is een jaarlijks terugkerend festival, waarbij lokaal, regionaal en landelijk bekende bands akte de presence geven. Dit jaar waren als de hoofdact onze vrienden van de Tröckener Kecks gestrikt. Leuk, want tussen de laatste keer dat Rick cs ons zagen spelen en nu lag inmiddels weer 3 maanden en in die tijd zijn we als band enorm gegroeid. En daarnaast is TK een publiekstrekker van jewelste, dus vol zou het wel worden. In afwachting van onze beurt werd een impromptu “schiet een glas van een dienblad”-toernooi georganiseerd, waarbij de voetbalgoden en would-be goden van TK en In ‘t Wild hun talenten toonden. Gelukkig hadden we Nick voor de afvallende bal… (Berichten over urenlange zoektochten naar de bal zijn schromelijk overdreven en worden door de woordvoerders van beide bands stellig ontkend.)

Ik zeg het zelf maar: ik moet niet zeuren! Maar het publiek was vrij, uhm, rustig. Niet alleen bij ons trouwens; zelfs de Kecks en Vanavond Niet Schat moesten hard werken voor een beetje respons. Gelukkig hadden we een grote groep met vrienden, bekenden en fans, en van hen kregen wij in ieder geval reactie. Dankzij hen was het toch een goed optreden.

Omdat er met twee podia gewerkt werd misten we het eerste deel van het optreden van de Kecks, die echter weer vanouds stonden te vlammen. Het was het laatste optreden voor hun vakantie, en die vakantie was na deze zaterdagavond meer dan verdiend. Terwijl Vanavond Niet Schat speelde en de eerste mensen de zaal verlieten, zocht een paar van ons de relatieve rust* van de Kecks-kleedkamer op, waar -verschil moet er zijn- de koude schotels, broodjes, drank en andere lekkernijen op tafel stonden. Na veel kletsen en nuttiging der lekkernijen zochten we uiteindelijk de zaal weer op, waar Allez Mama voor een inmiddels bjina lege zaal speelde. Gelukkig waren Berti en Frank er nog om de band een hart onder de riem te steken…

Afscheid van de zaal, afscheid van de Kecks, afscheid van Jan en van mij. De rest van de band, de roadies en onze speciale gasten Frank & Bianka, maakten gebruik van de uitnodiging van JP om te komen barbecue-en/zwemmen/lekkernijen nuttigen.

* Naschrift 2010:
Die relatieve rust had ook te maken met een mededeling van enkele Kecks over de toekomst en de daardoor ontstane grafstemming. Maar daar kon ik toen nog niet over schrijven.