14/08/2001 – Zeeland Tour 2001 / Made – Westkapelle

Jazeker, In ‘t Wild op toernee. Een paar maanden eerder had Luc van onze boekingskantoor C-Sound geopperd dat het misschien wel een goed idee was om -in het kader van de naamsbekendheid- een tour door Zeeland op te zetten. Wij zagen dat wel zitten en dus ging C-Sound aan de slag. En nu, op deze warme dinsdagmiddag, zit ik gepakt en gezakt te wachten op een seintje van Ton zodat ik achter de tourbus (met daarin Ton, Jan, Edwin en Belinda) kan aansluiten op weg naar Zeeland.

Om 18:15u is het zover, en een kleine twee uur later draaien we net buiten Westkapelle de parkeerplaats van de eerste zaal op: De Hooizolder in Westkapelle. Uli en Gijs, onze geluidsmannen voor deze tour, zijn dan al volop bezig met het opbouwen van de geluidsset. Snel lossen. Gelukkig komen onze speciaal aangestelde Zeeland-tour-roadies Erwin en Jacco ook net aanlopen, op de voet gevolgd door Luc en Berti (die i.v.m. werk pas later konden vertrekken) zodat we meteen aan de gang konden. Opbouwen, soundchecken, ondanks de vakantie gaat dat gesmeerd.

Tijd voor een kijkje in en rond het pand. Wat als eerste opvalt is de aanwezigheid van een friettent annex broodjeszaak (want nog niet gegeten), op de voet gevolgd door de grote hoeveelheid stof op de balken, speakers en andere moeilijk bereikbare plaatsen. Ook de putlucht doet vermoeden dat hygiëne ondergeschikt is gesteld aan omzet. De Hooizolder is dan ook in de zomer 7 dagen per week geopend. Wat in eerste instantie niet opvalt, is het houtwerk boven het podium. Jan maakt ons daar op niet ms te verstane wijze melding van door op niet zachtzinnige wijze zijn hoofd tegen één der balken te rammen. Vanzelfsprekend kan ik niet achterblijven en dus stoot ik mijn hoofd zowel voor als tijdens de eerste set met tenminste evenveel overtuiging tegen een andere balk. Bij Jan was de wond net iets kleiner, bij mij was het iets bloederiger.

Voor het optreden lekker buiten op het terras. De uitbater komt bij ons zitten, roadstories gaan over en weer, bier in overvloed, en het is goed toeven. We spelen drie sets van een half uur, om 1, 2 en 3 uur. Het publiek stroomt dan inmiddels binnen, sommigen errug jong, sommigen niet zo jong meer. Tegen de tijd dat we het podium opgaan is het goed druk, pak ’em beet 500 man.

De reactie tijdens de eerste set is gemengd. ‘t Is duidelijk dat dit niet een publiek is dat op ons zit te wachten (want wij zijn geen Five of K-Otic [sic]) maar hier en daar (de vroege twintigers) doen mee, en voor een eerste set in een onbekende omgeving valt het mee. Inmiddels zijn we dan ook al verrast door C-Sound’s Luc die samen met zijn vriendin een kijkje kwam nemen.

Tweede set brengt iets meer reactie. Het is dan flink druk, niet in de laatste plaats omdat de andere kroegen in Westkapelle rond die tijd sluiten. Na deze tweede set buiten wat kletsen met een aantal mensen die ons wel goed vonden. Dan blijkt ineens dat de uitbater besloten heeft dat de derde set niet nodig is en dat we mogen afbreken. Huh?

Met gemengde gevoelens breken we af. Met de wetenschap dat we om 9 uur in Terneuzen moeten zijn grommen we nog wel, halen snel alles uit de zaal, laden de truck en de aanhanger, nemen nog wat voedzaams tot ons, en vertrekken.