17/08/2001 – Zeeland Tour 2001 / Breskens – Renesse – Vlissingen

Opstaan is pittig. Ik ben gebroken en wil niet. Ik maak de onvergeeflijke fout om niet goed te ontbijten, het fruit uit de super is aan de datum en de eierkoek is zo smerig dat ik weken geen eierkoeken meer zal eten. Dit belooft een reisdag te worden, dus we breken snel de tent af, groeten de buren, en rijden als de gesmeerde bliksem richting pont. Om daar op een uur vertraging getrakteerd te worden. Ik sluit mijn ogen, luister naar het nieuws, kalk wat flarden tekst voor een nieuw lied op papier, en wacht. Stiekem begin ik iets op te knappen.

In Vlissingen zullen we onze spullen afleveren in ons hotel voor de rest van de tour, Café Groen-Licht. Kroeg beneden, coffeeshop rechtsonder, junkiehotel rechtsboven. Maar alles is goed geregeld, er staan bedden, we hebben een badkamer tot onze beschikking, en voelen ons meteen welkom. Tijd om verder kennis te maken is er echter niet, want Renesse wacht op ons.

Het is een mooie, zonnige dag, de rit naar Renesse voert ons langs bezienswaardigheden zoals de Oosterschelde dam en Neeltje Jans, het landschap is mooi, en voor we het weten zijn bijrijder Jacco en ik in Renesse. De bus haalt Jan op -die samen met vrouw en zoon op een camping net buiten Vlissingen verblijft- en komt achter ons aan. Luc, inmiddels in het bezit van een Vlissingse parkeerbon, is dan al in Renesse, en Gijs & Uli kunnen het ook vinden.

Renesse blijkt zeer strenge regels te hebben met betrekking tot drank op straat; het is nl. verboden. Het podium staat op een pleintje en alleen in de kroegen en op de terrassen mag geschonken worden. Wel een schitterend podium trouwens. De kroegbaas is een aardige vent, heel anders dan de wat stugge Zeeuwen in Zeeuws-Vlaanderen.

We bouwen op, parkeren de wagens achter het podium, soundchecken en zijn er klaar voor. Overigens, omdat het motto niet zomaar gekozen is, blijkt mijn kabelkoffer de overtocht niet geheel overleeft te hebben. Geen probleem, Doe-Land zit om de hoek, Hubo zit een paar deuren verder, en er is ook nog een huis-tuin-keuken winkel, dus ik koop gewoon een nieuw koffertje. Ha! Maar niet in Renesse. Dan maar gaffa-tape.

Matig gegeten in het Argentijnse restaurant tegenover het pleintje. Zalm. Verknalt. Bah. Laten we maar gaan spelen.

We spelen goed, gedoseerd en laten ons niet van de wijs brengen door de grote leegte voor ons. Want iedereen zit op het terras. Het is behoorlijk druk en we krijgen respons, maar het is pittig. Erwin zorgt dat wij toch wat drank op het podium krijgen en loopt met een blad bier vlak voor de zoveelste politiewagen langs. Het mag.

Terwijl het nachtleven op gang komt, kinderen van half onze leeftijd de straten bevolken en de dance-muziek uit de verschillende clubs en kroegen klinkt, drinken wij nog een paar glazen, en gaan dan terug naar Vlissingen. Waar we tot ver na sluitingstijd proberen het tempo van de reeds aanwezigen bij te houden. Ik red het tot half drie.