14/07/2004 – In de studio Dag 6

Het plan voor vandaag:
– toetsen
– koortjes
– gitaar oplappen
– zus
– zo
– alle partijen nog eens kritisch beluisteren
En zorgen dat het af is. Oh ja, en de zang…

Edwin had al laten weten dat het een pittige/lange dag zal gaan worden, zeker omdat vandaag ook de zang opgenomen moet worden. Voor de zekerheid extra boterhammen in de lunchbox.

Trammelant met en illegaal gebruik [in de auto] van mijn telefoon verhindert me net niet om goede vriend Desmond richting studio te dirigeren, hoewel het erg kortaf is (sorry). Hij is op tijd, wij iets later. Bij aankomst zie ik Des, Edwin en Rick net met de Rhodes richting studio lopen. De Fender Rhodes is een elektrische piano met een warm, herkenbaar en vooral mooi geluid. Goud waard. Op “Bijna Thuis” kun je hem bijvoorbeeld horen in het intro van “Cirkels”.

Zoals Edwin in het verslag van dag 5 al meldde, was er voor “Kus Me” een nieuwe piano-partij bedacht waar de Rhodes voor nodig is, en dus is dat het eerste waar we aan gaan werken. We wikken en wegen wat met betrekking tot timing en wat wel en wat niet en Edwin speelt vervolgens een mooie partij in (met een kleine knipoog richting Beck). Terwijl Edwin de partij inspeelt hoor ik al een slide-gitaar die het intro net dat extra kan geven. Ik was redelijk tevreden over de richting waar het nummer inging, totdat ik dit hoorde. Het nummer is weer naar een hoger niveau gebracht. Als Edwin vervolgens de definitieve zangpartij inzingt, is er kippenvel.

[En hier laat mijn geheugen me in de steek; ik ben de volgorde waarin we gewerkt hebben kwijt.]
Volgens mij zijn we daarna aan “Mila” gaan werken. Ik ben alleen kwijt wat we precies gedaan hebben. Er is flink geknipt in de partijen, waardoor er veel focus is gekomen. Als Edwin de zangpartij heeft opgenomen is het nummer vrijwel af. Nu alleen nog koortjes. Straks.

Edwin heeft maandag een nieuwe, veel muzikalere pianopartij op “Vertrouwen” ingespeeld, en als ik het goed heb komt er vandaag wat Hammond bij. Vervolgens is er de gepassioneerde zangpartij. Errug goed. Tenor-held Edgar heeft een wild plan en tien minuten later is het nummer voorzien van een driekoppige sax-sectie die veel toevoegt aan de refreinen. Mooi hoor!

Dan is het mijn beurt. Voor “Kus Me” is het een kwestie van spelen wat ik in mijn hoofd hoor. Maar om de één of andere reden zijn de mooiste dingen die ik wil spelen ook de moeilijkste. Slide-gitaar is niet gemakkelijk en ik doe het veel te weinig, waardoor ik niet bepaald zelfverzekerd aan de slag ga. Maar het lukt me om een eenvoudige to-the-point partij op te nemen, waar George Harrison vanaf druipt.

Het eigenlijke doel van mijn aanwezigheid als Tal-de-gitarist, het inspelen van een betere slide-partij in “Vertrouwen”, blijft steken in een goed idee. Ik krijg het gewoon niet uit mijn glazen vinger. En -om redenen waarmee ik de geachte lezers niet ga lastig vallen- lukt het me niet om uit dit dal te komen. Grrrr. Dat terwijl ik live zoveel beter en mooier gespeeld heb. Enfin, gelukkig staat er voldoende in de computer om mee te werken en zijn een paar licks voldoende, maar het is frusterend genoeg om ‘s nachts van wakker te liggen. Maar genoeg over mij.

Tal-de-achtergrondzanger mag dan samen met Edwin en Rick koortjes opnemen. Als Beach Boys-fanaat vind ik dat heel leuk om te doen. Jammer dat alleen “Mila” koortjes nodig heeft. Maar het is meteen mooi en af.

Ineens staat dan Ton met een rammelend doosje in de studio. Naast de percussie van zaterdag, ontbreekt het volgens Ton nog aan chimes (uitspraak: tsjaims). Dat zijn van die ijzeren (of in dit geval messing) pennetjes die leuk rinkelen. Het eind van “Kus Me” wordt voorzien van een twee-vingerig gespeelde tingel. En het werkt heel mooi. Met dank aan Jac.Bogers.

En dan is zijn we ineens, eerder dan verwacht, klaar. Na de vakantie, half augustus, gaan we mixen. Gezien het voorbereidend werk dat Rick de afgelopen week heeft verricht zal dat vrij vlotjes gaan.

Elke keer als er weer bezoek in de studio is geweest worden we gesterkt in ons vertrouwen over band en nummers. Desmond, een goede vriend met wie ik al in 1988 in een bandje zat, is heel enthousiast over de nummers en bevestigt bovendien de groei ten opzichte van de vorige cd. Overigens legt diezelfde Desmond de laatste hand aan zijn eerste veelbelovende solo-cd. Meer hierover hier. Andere bezoekers zijn ook gericht positief. Ik denk dat ik voor ons allemaal spreek als ik zeg dat we weer flink gegroeid zijn als band, als componisten en als muzikanten. Ik kan bijna niet wachten om te horen wat jullie ervan vinden.

Prettige vakantie!!!

-Antal

CD-wisselaar
Heenweg:
Starsailor – Silence Is Easy
Q Rocks
Terugweg:
The Who – Live At Leeds [1995 Remaster]