“Ja, ik rij zelf wel, dat scheelt me sowieso een uur of 2, 3 op de hele avond.” En zo’n ritje is ontspannend ook. Daarbij had ik nog last van mijn keel, dus als ik eerder weg zou willen zou dat zo kunnen. Op de afgesproken tijd reed ik de Brusselsestraat in. Een kwartier eerder had Ton al gebeld om te zeggen dat ze Maastricht binnen reden, dus zij zouden er nu wel zijn. “Mmm, éénrichtingsverkeer, en ik mag hier niet. Even omrijden.” Het kostte me nog eens tien minuten zoeken om uiteindelijk toch maar tegen het verkeer in te rijden. Grrrmmbbll. En terwijl ik dat deed kwam de bandmobiel ook net aanrijden. Hallo Maastricht met uw schitterende verkeersplan.
De danszaal annex discotheek was voor deze avond afgehuurd door een studentenvereniging die een roeitoernooi had georganiseerd. Het zou een gemêleerd gezelschap worden dat wilde feesten. C-Sound Luc was vanuit Hoek van Holland gekomen om het geluid te doen, een Limburgs geluidsbedrijf verzorgde licht en geluid (prima spul, prima lui), en we hadden er wel zin in. Moeder Bernaards zorgde voor veel jolijt.
Het publiek bleek -hoewel we goede reacties kregen- stug, afwachtend, en niet geïnteresseerd in onbekend materiaal. Daarnaast leken ze ook moe, en er waren veel losse groepjes. Verder was het standaard studenten-publiek: mooie meiden, een hoop herrie en drank, duwen en dansen, en een paar irritante corps-ballen die persé op het podium moesten gaan staan (“Wij betalen de boel hier, boertje.”) Het bleek een moeilijk optreden te zijn, waarbij de eigen nummers en enkele minder bekende covers het moeilijk maakten om de vaart er enigszins in te krijgen en houden. En echt goed speelden we ook niet. Achteraf blijkt dit optreden om deze (en andere) redenen een belangrijk omslagpunt voor de band.
Om een uur of 2 stapten we het podium af. Terwijl één van ons bij het podium de eerder genoemde heren en dames in de gaten hield, zochten we Belinda en Maurizio op bij de Merchandise stand. Bier, uitpuffen, even bijpraten en kijken.
Nadat Moeder Bernaards de zaal rond een uur of 3 leeggeveegd had, rustig afgebroken, en op huis aan. Bij Eindhoven kwam ik de man met de hamer tegen en moest de wagen aan de kant zetten om een uurtje te slapen. Uiteindelijk reed ik om half 6 Made in. Koppie thee, boterham, pitten.
AA
Naschrift 2010:
Omslagpunt, want voorafgaand aan het optreden was er een fikse discussie over het al dan niet spelen van eigen werk tijdens dit soort optredens. Wat ik ten tijde van het schrijven nog niet wist, is dat de onduidelijkheid bleef bestaan. Voor nu hadden we echter de indruk dat de neuzen de goede kant uit stonden, en dat de doorbraak slechts een kwestie van tijd was.
