Categorie: YTMIDM

24/05/1999 – Café Naragonia, Sterksel

Tweede Pinksterdag, en terwijl de grote namen op Pinkpop stonden, traden wij op in Sterksel. Verschil moet er zijn. Niettemin, of misschien juist daarom, was het gezellig en aardig druk, zeker voor een maandagavond. Sterksel ligt redelijk dicht bij Maarheeze, en dus waren er weer veel bekende gezichten. Waaronder de directie van de YTMIDM-fenklub. De reden voor dit optreden was trouwens de kermis in het dorp.

Bij binnenkomst van het café en de bijbehorende tent bleek men het er al flink van genomen te hebben. Lekker gespeeld, een beetje rommelig, maar wel gezellig. Na het optreden heeft Berti de essentie van het aanschaffen van de uitzet uitgelegd: uiteindelijk blijft één van de twee met de deksels van de Tupperware-set zitten. Niet doen dus.

14/05/1999 – Tent, Markt, Rijkevoort

Mmm. Tegenover optredens als in Breda, Boskoop en Eindhoven staan optredens als in Rijkevoort. De lokale bevolking liet het enigszins afweten, en die mensen die er wel waren -een paar honderd- zochten elkaar op bij de bar, misschien om -zoals iemand tegen me zei- zich klem te zuipen. In ieder geval was het vrij rustig. Misschien ook omdat het Hemelvaartweekend en de kermis hun werk al hadden gedaan. Daarbij kwam ook nog dat we om 10u moesten beginnen, wat vrij vroeg is, zelfs in een dorp als dit. We weten dat zulke optredens er ook tussen zitten. Dus speelden we voor de mensen die toch vooraan kwamen staan, voor onszelf, en voor hen die wel wilden maar niet durfden. En rond een uur of 12 kwam het toch wel los. Op zich was het een aardig optreden, en, ach, ‘t is hun pech als ze het niet naar hun zin hadden..

En dit is wat onze “collega’s” van Bløf -die vorig jaar in Rijkevoort speelden- onlangs in het Brabants Nieuwsblad over het publiek zeiden. Professioneel, die jongens….

vraag: “Wat is je vervelendste festivalervaring?”
Paskal: “Rijkevoort, ken je dat? Nee? Houden zo. Daar moet je maar niet naar toe gaan. De organisatie is prima, maar het publiek vrij lomp. Alles onder de zestien staat er voor het podium bier te gooien, terwijl de ouderen met hun rug naar de band aan de bar hangen. Dat festival zullen wij niet aanraden.”

Kijk, ik kan me best voorstellen dat je een wat minder leuk optreden niet snel vergeet, maar om het in een interview te zeggen, vind ik onprofessioneel EN onbeschoft. En los daarvan, hoewel het publiek nog echt overliep van enthousiasme, zo slecht als Bløf hebben wij het niet gehad. Maar ja, wij zijn natuurlijk weer geen Bløf…

30/04/1999 – Koninginnedag, Markt, Eindhoven

Nog enigszins vermoeid van Boskoop, gingen we om 8u (‘s avonds) het podium op in Eindhoven. Ahem, het was iets groter dan ik verwacht had. Mijn schatting is dat er zo’n 1000 mensen voor het podium stonden en zaten, maar het kunnen er nog wel wat meer geweest zijn. Het verschil met Boskoop kon niet groter zijn; Boskoop was “preken voor eigen parochie”, Eindhoven was -op een afvaardiging uit Maarheeze en een aantal vrienden en bekenden na- onontgonnen terrein. Nadat men het een paar nummers even aangekeken had kwam het overgrote deel van het publiek los. Een goed gevoel. Goed gespeeld.

29/04/1999 – Koninginnenacht, Boskoop

In Boskoop hebben we door de jaren heen een vaste aanhang opgebouwd. Enthousiaste, aardige mensen, die een optreden in Boskoop altijd weer speciaal maken. Zo ook tijdens deze Koninginnenacht. Al voor we op het podium stonden vlogen de t-shirts de deur uit en werd er al over een volgende keer gesproken. Het optreden zelf ging gesmeerd, met een 300-400 mensen die er een feest van maakten. Dit zijn de optredens die in je niet snel vergeet. Overigens kregen we voor het optreden een collage aangeboden van foto’s van het Nieuwjaars-optreden. De collage heeft een mooi plaatsje gevonden in de Koffiekan, ons stamcafé. (En 29 april 2000 staat alweer op de agenda.)

17/04/1999 – De Boulevard, Breda

Een besloten optreden in een oud theatertje op de eerste verdieping van de Beurs. Voor mij bekend terrein; ik heb er in 1990 met The Deal en in 1994 met The Hatch gespeeld. Overigens hadden Edwin en ik in 1992 ook al eens voor de organiserende vriendenclub gespeeld met The Hatch, toen echter in Hier Te Breed.

Doordat Star Sound (onze vaste geluidsbedrijf) bezet was, hadden we een ander geluidsbedrijf. Gelukkig was Han er om de boel enigszins in goede banen te leiden. De Boulevard heeft een mooi podium, maar het galmt er flink. Dus moeilijk uit te versterken.

Lekker gespeeld, een paar nieuwe nummers (zoals Narcotic van Liquido) in de sets, en een enthousiast publiek van pak em beet 100-150 koppen. Leuk optreden.

04/1999 – YTMIDM In Italië

datum plaats naam opmerkingen
04-04-1999 Speikboden Carroussel Dalstation 15:30u
09-04-1999 Speikboden Carroussel Dalstation 15:30u
09-04-1999 Speikboden Carroussel Dalstation 21:00u

Wat vooraf ging:
Ik werd eind 1998 benaderd met de vraag of ik zin had om bij YTMIDM te komen. Edwin en ik spelen al sinds 1990 in bands samen, ik was in 1997 en 1998 een aantal keren ingevallen voor resp.Jan en Marcel, en we waren al een tijdje bezig met het schrijven en arrangeren van nummers voor YTMIDM. Dus voor mij was het logisch om ja te zeggen.

Begin april (in de Paasweek) is YTMIDM naar Noord-Italië getrokken voor enkele optredens in het Ahrntal. Het zouden de eerste optredens worden van de nieuwe 7-koppige YTMIDM, en er zouden ook nog wat mensen meegaan. Behoorlijk wat mensen. Naast de band en Sven en Han (van het geluid) zaten er namelijk nog eens 23 personen uit Lith en omgeving en zes trouwe fans uit Soest in de bus. In de aanhangwagen zat onze complete apparatuur, de geluidsinstallatie van ons vaste geluidsbedrijf Star Sound en een flinke hoeveelheid bagage.

We vertrokken omstreeks 6 uur op vrijdagavond vanaf de Koffiekan, het café van Berti & Monique. Het was voor mij de eerste keer dat ik per touringbus naar het buitenland reisde, en ik denk dat het daar voorlopig bij blijft. Niet dat de reis tegenviel of zo, maar om 13 tot 15 uur in een bus te zitten is niet echt iets voor mij.

Rond een uur of 8 de volgende ochtend kwamen we aan in Luttach/Lutago, waar we een hotel voor ons zelf hadden. Het weer was perfect, met sneeuw in de bergen en zon in het dal. Dit was voor de skiers het teken de piste te gaan verkennen. Anderen gingen wandelen of haalden de verloren slaap in. Ook hoorden we toen dat één van de optredens kwam te vervallen. Een kleine tegenvaller.

Even iets over het Ahrntal: dit is Sud-Tirol, een deel van Italië waar de eerste taal Duits is. Tot 1919 was dit onderdeel van Oostenrijk-Hongarije, en men is nog steeds meer Oostenrijks dan Italiaans. Pas 10 jaar geleden werd het gebied tweetalig en werd het Duits dus erkend. Tot voor kort is er dan ook een (op momenten zelfs gewelddadige) afscheidingsbeweging geweest. In ieder geval heb je niet het gevoel dat je in Italië bent.

De meest dichtbijzijnde skipiste was Speikboden, en daar gaven we op Paaszondag het eerste optreden aan de voet van de piste in de Caroussel. Er was net iets te weinig tijd om rustig op te bouwen en voor te bereiden, waardoor we enigszins gehaast aan het optreden begonnen. Hoewel een beetje rommelig, was het een leuk optreden, waarbij met name het Nederlandse en Belgische contingent goed van zich liet horen. De overige kijkers, met name Duitsers en lokale bevolking, leken met stomheid geslagen. Blijkbaar was men dit niet gewend. De door ons speciaal voor deze week ingestudeerde Duitse klassiekers Du en Schöne Maid gingen er echter bij het overgrote deel van het publiek (en met name Laurens) in als zoete koek. En dus was het feest.

Aangezien het optreden op woensdag was weggevallen, lagen er vier dagen tussen dit eerste optreden en de andere twee op vrijdag. Het mooie weer bleef vrijwel de hele week bij ons, terwijl het in Nederland met bakken naar beneden kwam. De sneeuw op de skipistes leek niet echt te lijden onder de zonnige voorjaarsomstandigheden, en voor de niet skiers was het ideaal weer om te wandelen, te mini-golfen en te jeu-de-boullen. En de aprčs-ski was voor niemand een groot probleem. ‘s Avonds was er de disco, of één van de cafés waar de traditionele Oostenrijkse cultuur werd uitgedragen middels de typische Hödel-Frödel bands. Kortom, iedereen had het prima naar zijn of haar zin.

Vrijdag waren er twee optredens. Eerst ‘s middags in Speikboden, dezelfde lokatie als op zondag, en dan ‘s avonds in San Giorgio. Twee volledige optredens op een dag is bepaald geen kattenpis, ware lezeressen en lezers. En dus hadden we van tevoren al het plan om het rustig aan te doen, met name waar het de consumpties betrof, en om de tijd te nemen voor opbouw en soundcheck. Het eerste optreden ging prima, naar mijn mening het beste van de week. De respons was goed, weer veel Belgen in de tent, de zon scheen flink, wat met name voor diegenen onder ons die in de zon stonden heerlijk was, en alles liep lekker. Het is een schitterende ervaring om in een t-shirtje, met de zon vol op de kale tets, tussen de besneeuwde bergen aan de voet van een skipiste te staan.

San Giorgio ligt zo’n 20 km van Speikboden, en is iets dichter bij de “bewoonde” wereld. We speelden in Club Zinta, een sportkantine die voor het grootste deel gevuld werd door een enorme bar. Een overigens schitterend pand, waar “design” een ver doorgevoerd begrip was. Jan des Bouvrie zou met een brok in zijn keel kunnen vertellen over de architectuur en inrichting. We wisten dat we een klein podium zouden hebben. Maar toen wij aankomst zagen waar we met ons hele hebben en houden moesten gaan staan, bleek dat het echt klein was. Sterker, er was geen podium. We stonden in een hoek, waar één tafel werd weggehaald. Er was geen ruimte voor Edwin’s Leslie, en hij besloot uiteindelijk op de vensterbank te gaan zitten, achter Ton. Ondanks dat alles was het toch redelijk te doen.

Bij terugkomst (na een snelle maaltijd) bleek de club redelijk vol te stromen. Hoewel we hadden geprobeerd om ervoor te zorgen dat mensen niet over ons denkbeeldige podium te lopen, scheen dat niet echt door te dringen tot de lokale bevolking. Het publiek leek sowieso niet bepaald enthousiast. Gelukkig was er onze eigen aanhang, die zorgden voor het nodige enthousiasme, en voor een niet klein deel van de omzet.

Berti en ik stonden het dichtst bij de deur, en daar stond een groepje mensen die steeds dichter bij ons kwamen staan. De meeste met de rug naar ons toe, wat ik niet bepaald netje vind, maar dat terzijde. In ieder geval werd het op een bepaald moment zo erg dat wij geen kant meer uitkonden. Uiteindelijk liet ik iemand op luide toon van mijn ongenoegen weten (in mijn beste Mades “Eej, flikker eens een eind op, joh!”) en leek het vooraan iets minder druk te worden. En ik had minder moeite met de meiden die daarna bij ons kwamen staan, al piepten mijn oren uren later nog van hun geroep om “Zugabe, Zugabe”. Ik vond het een leuk optreden. Niet iedereen was het met me eens. Het publiek leek niet echt onder de indruk. Maar de grootste verrassing was dat de uitbater aan het eind van de avond naar ons toekwam en zei nog nooit zoiets goeds in zijn tent meegemaakt te hebben. Een echte, volgens mij oprechte, enthousiaste man. Dus toch goed.

En daarmee was het al weer bijna afgelopen. We vertrokken zaterdag om 5 uur, en reden met slechts één stop in recordtijd terug naar Lith. Rond half zes waren we ter plaatse, namen snel afscheid van onze gezellige buschauffeurs en gastvrije en behulpzame hostess en gingen ieder ons weegs. Om de koffers weg te brengen en even op te frissen, want een paar uur later was er de afsluitende brunche.

Het was weer een enorme ervaring. Een paar leuke optredens, een gezellige groep mensen en een fijne vakantie. Iets wat zeker voor herhaling vatbaar is, al zal het waarschijnlijk niet weer in het Ahrntal zijn. Voorlopig kunnen we er echter weer tegenaan in Nederland.

– Antal

Lutago
Lutago

Hotel Alpenhof, waar o.a. Luc en Antal de eerste dagen gehuisvest waren
Hotel Alpenhof, waar o.a. Luc en Antal de eerste dagen gehuisvest waren

Niet-skiërs in Brunico
Niet-skiërs in Brunico

Beekje tussen Lutago en Speikboden
Beekje tussen Lutago en Speikboden

Campos Tueres
Campos Tueres

Apres-ski 1
Apres-ski 1

Apres-ski 2
Apres-ski 2

Apres-ski 3
Apres-ski 3

M'n slapie Luc
M’n slapie Luc

Lutago
Lutago

Tiroler Alpen 1
Tiroler Alpen 1

Tiroler Alpen 2
Tiroler Alpen 2


De YTMIDM-Italië Tour had niet plaats kunnen vinden zonder de ondersteuning en medewerking van Reisorganisatie Teletravel Roosendaal en Planet Entertainment Breda.