Categorie: In ‘t Wild

Jazeker, In ‘t Wild op toernee. Een paar maanden eerder had Luc van onze boekingskantoor C-Sound geopperd dat het misschien wel een goed idee was om -in het kader van de naamsbekendheid- een tour door Zeeland op te zetten. Wij zagen dat wel zitten en dus ging C-Sound aan de slag. En nu, op deze warme dinsdagmiddag, zit ik gepakt en gezakt te wachten op een seintje van Ton zodat ik achter de tourbus (met daarin Ton, Jan, Edwin en Belinda) kan aansluiten op weg naar Zeeland.

Om 18:15u is het zover, en een kleine twee uur later draaien we net buiten Westkapelle de parkeerplaats van de eerste zaal op: De Hooizolder in Westkapelle. Uli en Gijs, onze geluidsmannen voor deze tour, zijn dan al volop bezig met het opbouwen van de geluidsset. Snel lossen. Gelukkig komen onze speciaal aangestelde Zeeland-tour-roadies Erwin en Jacco ook net aanlopen, op de voet gevolgd door Luc en Berti (die i.v.m. werk pas later konden vertrekken) zodat we meteen aan de gang konden. Opbouwen, soundchecken, ondanks de vakantie gaat dat gesmeerd.

Tijd voor een kijkje in en rond het pand. Wat als eerste opvalt is de aanwezigheid van een friettent annex broodjeszaak (want nog niet gegeten), op de voet gevolgd door de grote hoeveelheid stof op de balken, speakers en andere moeilijk bereikbare plaatsen. Ook de putlucht doet vermoeden dat hygiëne ondergeschikt is gesteld aan omzet. De Hooizolder is dan ook in de zomer 7 dagen per week geopend. Wat in eerste instantie niet opvalt, is het houtwerk boven het podium. Jan maakt ons daar op niet ms te verstane wijze melding van door op niet zachtzinnige wijze zijn hoofd tegen één der balken te rammen. Vanzelfsprekend kan ik niet achterblijven en dus stoot ik mijn hoofd zowel voor als tijdens de eerste set met tenminste evenveel overtuiging tegen een andere balk. Bij Jan was de wond net iets kleiner, bij mij was het iets bloederiger.

Voor het optreden lekker buiten op het terras. De uitbater komt bij ons zitten, roadstories gaan over en weer, bier in overvloed, en het is goed toeven. We spelen drie sets van een half uur, om 1, 2 en 3 uur. Het publiek stroomt dan inmiddels binnen, sommigen errug jong, sommigen niet zo jong meer. Tegen de tijd dat we het podium opgaan is het goed druk, pak ’em beet 500 man.

De reactie tijdens de eerste set is gemengd. ‘t Is duidelijk dat dit niet een publiek is dat op ons zit te wachten (want wij zijn geen Five of K-Otic [sic]) maar hier en daar (de vroege twintigers) doen mee, en voor een eerste set in een onbekende omgeving valt het mee. Inmiddels zijn we dan ook al verrast door C-Sound’s Luc die samen met zijn vriendin een kijkje kwam nemen.

Tweede set brengt iets meer reactie. Het is dan flink druk, niet in de laatste plaats omdat de andere kroegen in Westkapelle rond die tijd sluiten. Na deze tweede set buiten wat kletsen met een aantal mensen die ons wel goed vonden. Dan blijkt ineens dat de uitbater besloten heeft dat de derde set niet nodig is en dat we mogen afbreken. Huh?

Met gemengde gevoelens breken we af. Met de wetenschap dat we om 9 uur in Terneuzen moeten zijn grommen we nog wel, halen snel alles uit de zaal, laden de truck en de aanhanger, nemen nog wat voedzaams tot ons, en vertrekken.

Hoewel juli geen vakantiemaand was voor In ‘t Wild, stonden er deze maand maar 3 optredens in de agenda. (Je raakt snel verwend.) Omdat we inmiddels al weer aan het denken zijn aan het volgende album zouden we op deze wonderschone zaterdag ‘s middags in Plan-C met Uli en Ivo de stand van zaken op tape vastleggen, zodat we een demo-cd zouden hebben om belangstelling in de industrie te gaan peilen. Een kleine hobbel in dit verhaal was het Zomercarnaval dat gaande was in Rotterdam, waardoor parkeren een probleempje opleverde. Luc en uw verslaggever hebben meer dan een uur door Rotterdam gedwaald om een plaatsje te vinden voor de bus plus aanhanger. En duur! Nadat Luc en ik als ultieme verzetsdaad een rasechte Rotterdammer hadden geholpen om zijn wagen in het mulle zand bij de Blaak te parkeren (Luc heeft tenslotte ervaring met het ingraven van wagens op dit stukje Rotterdam…) en ik vervolgens mijn wagen gratis op datzelfde terrein parkeerde, waren we zover. Enfin, rond 3 uur konden we beginnen met het vastleggen van de nieuwe nummers, wat redelijk voorspoedig ging. Er zijn zeven nummers opgenomen, sommige daarvan spelen we met enige regelmaat tijdens de optredens, andere nummers zijn nog door weinigen gehoord. Binnenkort in dit theater. Vervolgens was het eten, en daarna wachten op wat komen ging, op het goedgevulde Plan-C terras, onder het genot van wat drank en het uitzicht. Voorwaar een zware klus.

Het optreden zelf ging prima, eigenlijk zoals altijd in Plan-C. Het vreemde van Plan-C is dat er elke keer weer ander publiek is. Er hangt dan een iets andere sfeer, mensen reageren net iets anders, maar altijd wordt er massaal meegedaan. Stiekem beginnen we ook een vaste kern hier in Plan-C te krijgen, gezichten die we herkennen, mensen die speciaal voor ons komen, en dat maakt het nog leuker. Ondertussen was de temperatuur in Plan-C allang niet meer door de airco op acceptabel niveau te houden, en dus stonden we vrij snel na het optreden al weer buiten. Mooi weer, terras nog open, goed uitzicht, en bijkomen van een lange dag met flinke inspanningen. De moeite waard, dat zeker. Overigens hebben we ook ‘s avonds opnames gemaakt, en twee van de opgenomen nummers zijn als bonustracks te vinden op de nieuwe single “Je Zult Het Nooit Weten”.

Naschrift 2010:
Wat er van die opnames in de middag is geworden weet ik niet. Vaag herinner ik me iets over “niet goed” en “probleem”. Bij het mixen van de opnames van het optreden bleek de gitaar van Jan niet op tape te staan, dus wellicht had dat er mee te maken. Dat mixen vond plaats in de studio van Luc Key in Hoek van Holland, waar hij en ik in 2 sessies de bonustracks “Ben Er Vannacht” en “Is Dit Alles” onder handen hebben genomen. Naast het inspelen van de vermiste gitaarpartijen was het een kwestie van inkorten en de live-feel vasthouden.

Terwijl ik dit tik (op een koude, druilerige maandag begin september) bedenk ik me dat we een schitterende zomer hebben gehad. Bij elk optreden in de maanden juli en augustus hadden we mooi weer, en met name op het podium werd veel en hevig gezweet. Schaijk was niet anders.

De Nacht van Schaijk is een jaarlijks terugkerend festival, waarbij lokaal, regionaal en landelijk bekende bands akte de presence geven. Dit jaar waren als de hoofdact onze vrienden van de Tröckener Kecks gestrikt. Leuk, want tussen de laatste keer dat Rick cs ons zagen spelen en nu lag inmiddels weer 3 maanden en in die tijd zijn we als band enorm gegroeid. En daarnaast is TK een publiekstrekker van jewelste, dus vol zou het wel worden. In afwachting van onze beurt werd een impromptu “schiet een glas van een dienblad”-toernooi georganiseerd, waarbij de voetbalgoden en would-be goden van TK en In ‘t Wild hun talenten toonden. Gelukkig hadden we Nick voor de afvallende bal… (Berichten over urenlange zoektochten naar de bal zijn schromelijk overdreven en worden door de woordvoerders van beide bands stellig ontkend.)

Ik zeg het zelf maar: ik moet niet zeuren! Maar het publiek was vrij, uhm, rustig. Niet alleen bij ons trouwens; zelfs de Kecks en Vanavond Niet Schat moesten hard werken voor een beetje respons. Gelukkig hadden we een grote groep met vrienden, bekenden en fans, en van hen kregen wij in ieder geval reactie. Dankzij hen was het toch een goed optreden.

Omdat er met twee podia gewerkt werd misten we het eerste deel van het optreden van de Kecks, die echter weer vanouds stonden te vlammen. Het was het laatste optreden voor hun vakantie, en die vakantie was na deze zaterdagavond meer dan verdiend. Terwijl Vanavond Niet Schat speelde en de eerste mensen de zaal verlieten, zocht een paar van ons de relatieve rust* van de Kecks-kleedkamer op, waar -verschil moet er zijn- de koude schotels, broodjes, drank en andere lekkernijen op tafel stonden. Na veel kletsen en nuttiging der lekkernijen zochten we uiteindelijk de zaal weer op, waar Allez Mama voor een inmiddels bjina lege zaal speelde. Gelukkig waren Berti en Frank er nog om de band een hart onder de riem te steken…

Afscheid van de zaal, afscheid van de Kecks, afscheid van Jan en van mij. De rest van de band, de roadies en onze speciale gasten Frank & Bianka, maakten gebruik van de uitnodiging van JP om te komen barbecue-en/zwemmen/lekkernijen nuttigen.

* Naschrift 2010:
Die relatieve rust had ook te maken met een mededeling van enkele Kecks over de toekomst en de daardoor ontstane grafstemming. Maar daar kon ik toen nog niet over schrijven.

Okay, het was warm, maar is dat genoeg reden om thuis te blijven als In ‘t Wild zo dichtbij speelt? Enfin, gelukkig waren er nog aardig wat vrienden en bekenden wel gekomen. Het was een leuk optreden, veel, heel veel zweten, en het was ondanks de tropische temperatuur goed toeven in en buiten de Moira. We kwamen meteen tot de conclusie dat dit een goede zaal is voor de volgende fanclubdag. En dicht bij huis

Achteraf bleek dit optreden voor de band een nieuwe fase in te luiden. We waren nl.al een tijdje op zoek een hoger basisniveau, en in Lith bleek voor het eerst dat -ook als we ons inhielden- dit niveau behaald werd. Klinkt wazig, ik weet het, maar dit was erg belangrijk voor de band.

Enkele dagen eerder werden we gebeld door Luc (C-Sound) met de vraag of we konden invallen. De eigenlijk geplande band moest verstek laten gaan door familie-omstandigheden. We waren vrij, iedereen was beschikbaar, Plan-C is altijd leuk, dus trokken we op deze mooie vrijdag naar Rotterdam. Goed gespeeld, weer een ander soort publiek (da’s echt telkens weer een verrassing), veel meiden (2 op 1 volgens mij), en tropische temperaturen. ‘s Nachts hebben we nog een uurtje of zo buiten gezeten, genietend van het mooie weer, het uitzicht en het nodige gerstennat.

AA

Voor het grootste deel kan ik eigenlijk net zo goed verwijzen naar 14/06/2001. De vermoeidheid was hier en daar merkbaar, het geluid op het podium was slecht (niet in de laatste plaats omdat Tilburg wraak nam door ons te vroeg aan te kondigen) en onze kleedkamer was aan de andere kant van het theater, maar desondanks was het een redelijk optreden. Veel water.

AA