27/12/2003 – Fanclubdag, Moira, Lith

Uit het fanclubblad:

Op de laatste zaterdag van 2003 speelt In ’t Wild voor het eigen publiek in Moira in Lith. Het is een bijzonder optreden; voor de op één na laatste keer zal de band het met Luc, de zanger, moeten doen. Hij stopt helaas na 14 jaar Yoe Teek Mie in the Meeling en In ’t Wild. Bij deze nogmaals dank Luc voor die prachtige jaren!

Nog één keer vlammen dus voor de eigen fans die samen met de lokale stamgasten voor een vol café zorgen. Zo’n kleine 200 mensen kunnen luisteren naar een aantal bekende In ’t Wild nummers van de afgelopen twee CD’s maar in hoofdzaak naar de overbekende covers die Yoe Teek Mie in the Meeling op het repertoire had staan. Speciaal op verzoek van Luc in vogelvlucht een muzikale reis door de afgelopen 14 jaar.

Met name de nummers als Lightning Crashes van Life, Ik wil je van De Kreuners en Nelli the Elephant van The Toy Dolls brengt YTMIDM onmiddellijk terug in Moira. Het rockgehalte is bijzonder hoog als platen als ‘Let me entertain you’ van Robbie Williams en ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’ van Ramses Shaffy als vanouds voorbijkomen. De bandleden hebben hun teleurstelling van het verlies van hun zanger reeds verwerkt, op de bühne heerst een goede sfeer en voor wie het allemaal goed aanschouwt, is er humor genoeg onderling tussen de bandleden te ontdekken.
Speciaal voor de fanclubdag is halverwege de uitgebreide set van muziek een akoestisch blokje ingeruimd; Yoe Teek Mie in the Meeling/In ’t Wild unplugged! Voor velen een aangename verrassing!

Ook Edgar Francken is vanavond van de partij en draagt met zijn saxofoon bij aan de muzikale vreugde. De nummers Red me, Doe jij de lichten uit en Niemand van het tweede album worden vertolkt met een nog steeds enthousiaste Luc. Purple Rain en Hey Jude, onvervalste YTMIDM platen, komen langs en het publiek smeekt om meer en krijgt meer. Berti, Antal, Edwin, Jan en Tom nemen afscheid van Luc en doen dat op hun manier; ze spelen ‘Iedereen van de wereld’ met zoveel vuur dat er genoeg hoop is voor het vijftal in 2004. De allerbeste wensen in ieder geval voor het nieuwe jaar.

Michel Simons

Ik ben één van die mensen voor wie december niet snel genoeg voorbij kan gaan. Zo ongeveer elk jaar is er wel weer een reden, en de afgelopen twee decembers waren wat dat betreft erg pittig. Spelen met de band is dan een fijne “change of scenery”, maar doordat Luc zo nodig moest stoppen krijgt het dit jaar dus ook een bijzondere lading. Nee, ik heb bijzonder veel respect voor Luc’s beslissing en gelukkig hebben we deze fase van de bandgeschiedenis op zo’n mooie en leuke manier kunnen afsluiten.

Het optreden zelf was hoewel niet groots dan toch in ieder geval erg leuk. Een paar nummers uit de begintijd had ik nog nooit gespeeld, een aantal nummers waren leuke herontdekkingen, en van enkele nummers was het een verademing om ze voor de allerlaatste keer te spelen.

Luc was ontspannen. De band was ondanks het nakende afscheid vrolijk en vol passie. Edgar speelde op een aantal nummers mee wat altijd een meerwaarde geeft aan het geluid van de band. Het publiek was aanwezig en hoe! Veel oude bekenden en enkele ontbrekende gezichten (we hebben je lied gespeeld). Mooie en lieve woorden. Een matig (podium-) geluid. Een schitterend gedicht van Lizette. Alles bij mekaar een waardig afscheid van Luc.

Op naar nieuwe avonturen.

Antal