21/05/2004 – In de Studio Dag 1
In het afgelopen najaar zijn we begonnen met werk aan nieuw materiaal, deels toegespitst op de nieuwe zanger en deels met het oog op een nieuwe single of CD. Met name de laatste maanden is veel vooruitgang geboekt, en het is tijd voor een nieuwe single. En dus zitten we (eindelijk) weer in de studio. We hebben een shortlist van zo’n vijf nummers die we geschikt achten voor de single. Niet dat de andere tien of zo niet goed zijn, maar een single moet aan een aantal voorwaarden voldoen. Denk hierbij aan lengte (3-4 minuten), airplaygevoeligheid (geen bass-solo aan het begin) en catchiness (een “hook”, herkenbaar vreemd dingetje, iets waardoor het opvalt tussen de Britneys, de Acda & Kempers, en de Borissen van vandaag). En omdat we de vorige twee CDs met bijzonder veel plezier en naar volle tevredenheid met Rick de Leeuw en Frits van de Akker in hun SatisFactory Studio hebben opgenomen, was het niet meer dan logisch dat we wederom richting Mokum zouden trekken voor de opnames. Het plan was in eerste instantie om in het Hemelvaart-weekend in vier extreem productieve dagen de opnames te beginnen èn te voltooien. Maar aangezien de wereld niet alleen rond onze plannen draait, zijn we van vier naar twee dagen gegaan, en dus zullen we de komende weken nog enkele dagen nodig hebben.
Vandaag was dus dag 1. Nou slaap ik al tijden slecht, maar de afgelopen week was het echt goed mis. En dus werd ik vanmorgen gebroken wakker, na een nacht van woelen en klok kijken. Lekker als je een eerste dag in de studio voor de boeg hebt. De eerste dag is meestal de zwaarste dag, aangezien er cruciale beslissingen over bijvoorbeeld tempi, structuren en in-, tussen- en uittro’s genomen moeten worden. Enfin, ik loop op de zaken vooruit. Het opstaan leverde dus wat problemen op, waardoor met name de koffie er bij inschoot. Grrr. We [Berti, Edwin en ik] zouden zo rond een uur of 10 in Amsterdam zijn. Gelukkig was het redelijk rustig op de weg, dus kom ik goed doortrappen. Net na half 11 betrad ik de studio waar Berti en Edwin zich net geïnstalleerd hadden. Niets gemist. Koffie!
Deze eerste dag zou besteed worden aan het in de steigers zetten van de nummers en het opnemen van de basspartijen. In tegenstelling tot de eerdere opnames wachten we met de drums tot de arrangementen meer vorm hebben gekregen, zodat Ton daar op kan anticiperen. Eerst bass, daarna gitaren en toetsen, en dan pas de drums.
Het eerste nummer waar we mee aan de slag gingen was “Kus Me”. Voor mij was dat al een tijdje -in ieder geval tot we de studio in gingen- de belangrijkste single-kandidaat. Met wat kleine wijzigingen hier en daar waren we met een uurtje of wat al een heel eind, waarna Berti de definitieve basspartij in kon spelen.
“Mila” leverde meer problemen op. De brug -die niet echt denderend was- werd vervangen door iets nieuws. Dat ging nog wel gemakkelijk. Een chromatische progressie in de coupletten bleek meer problemen op te leveren. Ik had niet zo’n probleem met wat we hadden, Rick vond het niks, en Edwin was driftig op zoek naar een oplossing. Uiteindelijk kwamen we van het ene idee op het andere, waarna een derde idee ons leidde naar de oplossing. Maar het kostte aardig wat tijd. En langzaam maar zeker voelde ik de vermoeidheid toe slaan. Vervolgens bleek het ook nog pittig om de timing goed te krijgen, maar het uiteindelijke resultaat mag er zijn.
Tot en met het optreden in Plan-C van vorige week dacht ik dat we met “Alles Is Echt” een simpele inkopper hadden. Dat viel flink tegen. En al sleutelende met Rick, Edwin en Berti verloor ik ook nog een keer het overzicht. Geen koffie op deez aard kon nog soelaas bieden; Tal was officieel aan het inkakken. Ik hoor het liedje wel, maar ik weet het simpelweg nog niet. We zullen zien wat dit wordt.
In Plan-C was “Vertrouwen” door verscheidene mensen genoemd als een opvallend en goed nummer. Ik dacht vooraf dat het teveel een ballad was om voor de single in aanmerking te komen, maar eigenlijk kan het wel, temeer daar we een sterk arrangement hebben. Het is alleen wat aan de lange kant (ca.5 min.) en hier en daar wat langdradig. Rick weet dan feilloos het mes te plaatsen waar het nodig is, zodat we de gang in het liedje houden. Ik heb zo’n zin om hier slide-gitaar op te gaan spelen! Goed nummer.
Met deze vier nummers gaan we zondag verder. Gitaren en toetsen. Joehoe!
AA
CD-wisselaar
Heenweg:
Scott Walker – Scott 4 (Zwaar ge-orkestreerde, dramatische jaren 60 filmmuziek van een hoog Brelliaans gehalte, gezongen door een kruising van Tom Jones, David Bowie en Tony Bennett, met teksten die op z’n zachtst gezegd vreemd en donker zijn. Briljant.)
Kim Richey – Rise (Een juweel van een CD. Bill Bottrell is één van mijn favoriete producers, de nummers zijn goed, de arrangementen zijn sober en sprankelend, en de CD verveelt geen moment. En vrijwel niemand kent Kim Richey. En dat is een schande!)
Terugweg:
N.E.R.D. – Fly Or Die