23/05/2004 – In de Studio Dag 2

Veel voortgang vandaag. We hebben de gitaren (electrisch en akoestisch) en een paar toetsenpartijen opgenomen, enkele compositorische aanpassingen gemaakt, en al een beetje gewerkt aan arrangementen voor toetsen, drums en zang. Eén nummer vraagt om een saxsolo, en daar gaat onze vriend Edgar mee aan de slag. Ik ben heel tevreden na twee dagen studiowerk. Het wordt nog moeilijk om de single te kiezen.

Als ik me op zondagochtend uit mijn bed hijs
Hoor ik vaak de stem van Ivo de Wijs
In Vroege Vogels leutert hij maar raak
De vogels onderbreken zijn gekwaak
Maar wat mij steevast de radio het zwijgen doet opleggen
Is als Ivo zijn rijmelaarij gaat opzeggen
Misschien doet het hem pijn
Het kan slechts eens per jaar Sinterklaas zijn

Het was druk op de weg; veel sjagrijnige mannen met ditto vrouw en kinderen [of alleen met ditto kinderen, want het is zijn weekend] onderweg naar, nouja, onderweg. Ik was ook sjagrijnig, zonder ditto vrouw en/of kinderen, hoewel ik wel leuke dingen mocht gaan doen. Ik wil echter de malloot die mij om 4:30u wakker belde [anoniem] verzoeken dit niet nog eens te doen. Of in ieder geval iets te zeggen. Weer in slaap geraken bleek weinig succesvol. Enfin, ontbijt, koffie, diep ademhalen, rustig wegrijden en linkshouden. Het mooie van mensen die slechts onderweg zijn, is dat ze geen haast hebben, en dus vooral rechtshouden op de snelweg. Zij die wel een doel hebben, zoals uw correspondent, kunnen zich dan op de linkerbaan aan de maximaal haalbare snelheid houden. En als dan uit de autospeakers de geniale techno-gitaar van Jeff Beck blaast, valt het allemaal wel weer mee. Luisteren naar Jeff Beck is een les in nederigheid.

Aangekomen in Amsterdam is er een licht paniekerige sfeer. Frits moet weg, wat ik wil levert problemen op, het alternatief vind ik maar zozo, optie 3 is haalbaar en dus kiezen we daar voor. De rest van de mannen heeft zich al gesettled [sic], de koffie pruttelt, en we hebben er zin. Jan, die wat bleekjes is, slaat de koffie nog even over.

De eerste klus is “Mila”. Veel zoeken. Uiteindelijk komen we op een paar mooie partijen, gespeeld op mijn vrijwel constant blaartrekkende Epiphone [maar hij is zoooo mooi]. Onder het mom “dit staat er goed op, nu dubbelen” zijn alle gitaarpartijen twee keer ingespeeld, voor de mooi-igheid. Hammond, een rustige piano, saxofoon, misschien nog wat extra gitaar. Mooie ballad!

“Kus Me”, in de basis al een sterk lied, is na de werkzaamheden van vandaag uit aan het groeien tot een wonderschoon nummer. Al pielend vinden we een mooie riff die kop en staart voor het lied levert. En een ideetje voor de brug blijkt ook in de refreinen te werken, wat “Kus Me” een Beatles-achtige jingle-jangle geeft. De electrische gitaarpartijen zijn gespeeld op de EC Strat.

Wat ik half en half al dacht gebeurt ook. “Alles Is Echt” heeft nog veel werk nodig. Na wat werk aan de melodie van het couplet blijkt het liedje simpelweg nog niet af. De coupletten zijn nu veel sterker, maar we moeten opnieuw aan de slag met de refreinen. Geen ramp, het nummer heeft potentie, dat komt goed. We laten dit verder voor een andere keer.

Ons arrangement voor “Vertrouwen” blijft vrij aardig overeind. Voor we gaan inspelen maken we een compositorische aanpassing in de brug, waardoor het nummer meer spanning krijgt en tegelijkertijd ook de lengte op singleniveau brengt. Slide-gitaar is pittig, in ieder geval voor mij, maar het valt redelijk op z’n plek. Ik ben benieuwd waar we uit gaan komen met dit nummer.

Als Frits weer terug is kan Jan de akoestische gitaren in gaan spelen. Jan is inmiddels ook onder de levenden en hij heeft er zin in. Voor alle drie nummers geldt dat rust en regelmaat het devies is, en dat kunnen we vol vertrouwen aan Jan overlaten. Zo regelmatig als een Zwitsers uurwerk. We komen ondanks de snel ontstemmende gitaar tot mooie resultaten.

Over een paar weken gaan we verder met de toetsen. De tussenstand hebben we inmiddels op CD en -bevooroordeeld als we zijn- het klinkt veelbelovend. We hebben weer een flinke stap vooruit gemaakt.

AA

CD-wisselaar
Heenweg:
Jeff Beck – Jeff
Terugweg:
Beyoncé – Dangerously in Love