29/05/2004 – Maaskantse Boys, Maren-Kessel
Uit het fanclubboekje:
Zaterdag 29 mei, manage Maren-Kessel, 60-jarig jubileumfeest voetbalclub. Dit klinkt niet meteen heel aantrekkelijk, eerlijk gezegd. Toch was ik erbij. En waarom? Het was weer lang geleden dat ik bij een optreden van In ’t Wild was geweest en ik had het eerste optreden van Edwin als leadzanger gemist, dus ik kon deze kans niet voorbij laten gaan. Ik had geen andere afspraken, het was in de buurt en ik wist dat de kans groot was dat ik veel (oude) bekenden tegen het lijf zou lopen. Dus toen Dianne en Stefan belden of ik zin had om mee te gaan, was de beslissing snel genomen.
De sfeer zat er nog niet echt in toen we om een uur of negen binnenkwamen, maar al snel kwamen er steeds meer bekenden binnen druppelen en werd het steeds gezelliger. Er was best een redelijk aantal mensen aanwezig, jong en oud en ertussenin, maar het was jammer dat die manege zo enorm was waardoor het leek of er heel weing mensen binnen waren. Gelukkig duurde het niet lang voor de band ging spelen.
En hoe zou Edwin het er vanaf brengen nu hij echt voor op het podium moet staan? Nou dat ging dus heel goed. Ontpannen alsof hij dit al jaren doet stond hij daar met de microfoon in z’n handen. En de band was ook erg relaxed. Je kunt merken dat ze echt op elkaar ingespeeld zijn en zelfs als er dan eens iets mis gaat, wordt dat met een geintje opgelost. Het publiek was helaas een beetje mat, maar ik vond het heel leuk om In ’t Wild weer eens te zien optreden. Door alle gesprekjes met bekenden heb ik niet alle nieuwe nummers helemaal goed in me op kunnen nemen, maar dat komt de volgende keer. Al met al was het dus een geslaagde avond, ook al had het voor mij helemaal niets met voetbal te maken, maar gelukkig des te meer met In ’t Wild en lekkere muziek.
Wies
Voetbalvereniging Maaskantse Boys vierde haar 60 jarig jubileum. Aangezien de kantine van de MKB de plaats is waar het voor de band allemaal begon, konden wij op de feestavond in de Manege niet ontbreken. Wij zouden aan het begin van de avond, na de receptie, een uurtje spelen, waarna de band Tilt de rest van de avond voor haar rekening zou nemen.
Omdat de opbouw en soundcheck voor de receptie geregeld moesten zijn, waren we vroeg ter plaatse. Gijs en Kees-Jan waren inmiddels bijna klaar met de opbouw van ons deel van het geluid, en dus waren we rond een uur of zes, dus mooi op tijd klaar. En vervolgens was het wachten tot een uur of negen, onder het genot van een goede maaltijd en al dan niet alcoholische versnaperingen. Tijdens de receptie, waarbij het de majesteit mocht behagen om de heren van Lent en de Werd, twee prominente leden van MKB, te benoemen tot Lid in de Orde van Oranje Nassau, liep het goed vol. Veel bekenden.
Okee, ter zake: het was niet echt goed. Om de één of andere reden sloeg Ton niet zo hard als hij normaal gesproken doet, mijn gitaar piepte alsof er een kolonie muizen in geplet werd, zowel Berti als ik maakten nogal wat foutjes, Jan was nauwelijks hoorbaar, Edwin’s zang was slecht te verstaan, de set was wat onevenwichtig, en het podiumgeluid was ook niet denderend. Naarmate we verder op in de set kwamen ging het beter en de meeste mensen in het publiek zullen niet al teveel gemerkt hebben, maar het was hard werken.
Later kregen we vanuit het publiek nogal wat opmerkingen over het geluid. Ik zal niet in detail treden, maar ga er maar van uit dat het moeilijk bleek om een goed In ’t Wild live-geluid uit de Tilt-installatie te krijgen. De installatie is helemaal afgestemd op hun klanken (waar ze ongetwijfeld vele uren in gestoken hebben) en bleek bovendien voor onze set begrensd te zijn. En zo’n loei van een manage, met een vloer van zand en damwandbeplating, helpt dan ook niet echt.
Maar ondanks dit alles was het toch een leuk optreden. Sowieso omdat het fijn is om op te treden en om de nieuwe nummers te laten horen, maar ook omdat er veel vrienden en bekenden in de “zaal” stonden die deze nieuwe versie van In ’t Wild voor het eerst konden zien en vooral horen. En we zijn blij dat we veel complimenten kregen.
Antal