10/07/2004 – In de studio Dag 4

De enige die tot vandaag nog niets gedaan heeft (buiten passieve dan wel actieve mentale en muzikale ondersteuning) is Ton. Vandaag is dan ook zijn dag geworden.

Bij aankomst is alleen Frits al aanwezig; Rick is onderweg uit België, en Ton en Edwin komen een kwartier na mij aan. In de studio staat een volledig uitgebalanceerde drumkit met ditto microfoons zodat Ton alleen zijn lievelingskruk, snare en hihat hoeft te plaatsen. Het fine-tunen van de afstellingen en dergelijke neemt niet meer dan een pak ‘m beet drie kwartier in beslag, waarna het feest begint.

“Vertrouwen” is als eerste aan de beurt. We spelen dit nummer al een tijdje, en zoals eerder in deze verslagen al gezegd is het nummer qua arrangement niet ingrijpend gewijzigd. Ton heeft een vrij solide drumpartij in gedachten, zodat de aandacht vooral uitgaat naar de details. Een gouden regel die we hanteren in de studio is dat minder vaak meer is. Zo ook in dit geval. Omdat we nog niet eerder op deze manier gewerkt hebben (drums als laatste) is het even zoeken naar de goede afstelling voor hetgeen Ton op zijn koptelefoon hoort, maar als dat eenmaal in orde is gebracht gaat het snel. Als Rick arriveert hoeft hij alleen nog op enkele kleinere punten te wijzen, en tegen 2 uur staat het erop. Wel zijn er in andere partijen enkele knelpunten tevoorschijn gekomen waar we later nog naar moeten kijken.

“Kus Me” maakt ook al een tijd deel uit van het repertoire. Tijdens de repetities voorafgaande aan de opnamesessies is er een drumpartij uitgekomen waar ik enige moeite mee had. Maar omdat het nummer een iets andere feel heeft gekregen in de studio, is Ton ook over een andere partij gaan denken. Bij de recente optredens konden we al een andere aanpak bespeuren. Vandaag is de drumpartij sober en strak, precies wat het liedje nodig heeft. Goed werk. “Kus Me” blijft me verbazen; de tekst heeft een belangrijke betekenis voor me, het liedje is verrassend en toch herkenbaar, en elke keer als we eraan gewerkt hebben, komt er weer een dimensie bij.

Datzelfde geldt overigens ook voor “Mila”. Ton heeft dit nummer bewust als laatste gezet, vooral denk ik omdat hij niet zeker is welke kant het lied uit moet gaan. Het gevaar bij dit lied is dat een minder dan perfecte partij grote gevolgen kan hebben. Het is dus een kwestie van zoeken. Rick komt op een bepaald moment met het idee voor de coupletten, waardoor het nummer een soul-feel krijgt die je maar weinig te horen krijgt in ons kouwe kikkerland. Wow in het kwadraat.

Sneller dan verwacht staat het er allemaal op. Bijzondere opnames. Inmiddels is onze sax-held Edgar binnen. Door de tijdswinst kan hij meteen beginnen aan de sax in “Mila”. Het kost even wat moeite om de juiste toon te vinden, maar uiteindelijk speelt Edgar fraaie licks en een mooie solo in. Hulde! Terwijl ik de heren groet en huiswaarts keer, voegt Ton nog wat percussie toe, waarna ook hij en Edwin naar huis gaan.

Opnieuw weer veel vooruitgang geboekt. Een speciaal woord van dank gaat uit naar Gijs van Sorgen, die gedurende een groot deel van de middag zowel technische als muzikale suggesties en opmerkingen heeft. We hopen komende week de zang op te nemen, de laatste vlekjes worden dan ook weggewerkt, en er zal een begin gemaakt worden met de mix. Potjandorie, wat gaat dit lekker!

AA

CD-wisselaar
Heenweg:
Franz Ferdinand – Franz Ferdinand
Wilco – A Ghost Is Born
Terugweg:
John Lennon’s Jukebox