YTMIDM

Nog volop nagenietend van de Zeeland tour, nauwelijks terug in de routine van het dagelijkse leven, konden we er vannacht weer tegenaan als afsluiter van de 4-daagse intro week van de RSG. We waren met o.a. Green Lizard en Brainpower op de poster in goed gezelschap dit jaar. Net als vorig jaar rook de zaal en plakte de vloer naar 4 dagen bier. Tropische temperaturen. En net als vorig jaar was het publiek enthousiast en mooi. Rotterdamse studentes, goed publiek! Enige smet op de avond was een grote kras op Berti’s auto. Misschien was het die kerel wel van het mulle zand bij de Blaak, een maandje eerder?

Toevoeging van Ton:
Als Berti’s auto een tegenvaller was moeten we vooral ook de hoogtepunten niet vergeten te vermelden. Op de vraag van de organisatoren of zo nog iets konden doen voor ons gaf Ton natuurlijk het standaard antwoord dat een portie bitterballen er wel in zou gaan. Nadat we de aanhanger hadden geladen en ons omgekleed hadden wilden we al naar huis gaan totdat Ton langs de keuken liep en daar een studente zag die net bezig was de bitterballen uit de diepvries te halen. Ze had met het bakken van deze overheerlijke snacks nog niet echt veel ervaring dus moest de maestro er zelf aan te pas komen om een en ander in het vet te gooien. De rest zal al vol ongeduld te wachten totdat Ton met een enorme schaal bitterbalen met mayo en mosterd naar buiten kwam. Bijna niets is beter dan ‘s nachts om half vijf onder aan de Erasmusbrug onder het genot van een biertje met je vrienden bitterballen te eten.

Opstaan op deze maandagochtend is een flinke klus. Luc & Berti moeten er om 9 uur al uit, en wij om 10 uur. ‘t Is dat het moet, maar ik had nog wel een paar uur kunnen slapen. Eenmaal wakker gaat het wel, we pakken onze spullen, eten beneden wat brood, drinken koffie, en zijn een beetje stil. We nemen afscheid van Sylvia en Jeroen van Groen Licht en danken ze voor de gastvrijheid. We nemen afscheid van elkaar en ons weegs.

Nawoord:
Ik denk dat ik namens iedereen spreek als ik zeg dat dit voor herhaling vatbaar is. De band is hechter dan ooit, het doel is duidelijker dan ooit, en het smaakt naar meer. Ook de mensen achter de schermen speelden en spelen hierbij zeker een belangrijke rol.

Bedankt iedereen!

-Antal

Uit het gastenboek:

Thursday 08/16/2001 11:00:13pm
naam Silvia
woonplaats Werkhoven (Utrecht)
reactie Ik kom net terug uit Zeeland en heb “in ‘t wild” meegemaakt in de Hooizolder!
Helaas moesten de heren na twee optredens inpakken van de eigenaar. Maar ik moet zeggen wij hebben genoten! Ga zo door en wie weet tot in Utrecht…..Amsterdam……of GOES!

Monday 08/20/2001 9:15:00pm
naam Jacco Kempenaar
woonplaats Apeldoorn
reactie Vanwege het feit dat ik een collega ben van een van de bandleden (de echte fans moeten weten welk bandlid dat is wanneer ze mijn woonplaats zien), ben ik de hele Zeelandtoer meegeweest als ‘roadie’. Het was een onvergetelijke week, waarin er van alles, teveel gebeurd is. Onvoorstelbaar zoals de ‘guys’ bleven gaan na heel wat zware nachtelijke uurtjes. En wat Zeeland betreft, ze zijn er daar nu een heel klein beetje klaar voor. We moeten ze wat tijd gunnen, dan beseffen ze wel wat voor moois en unieks In ‘t Wild is. En jongens, tot donderdag in Rotterdam, dan doen we het nog eens dunnetjes over.

Monday 08/20/2001 10:45:17pm
naam Valerie
woonplaats Rotterdam
reactie Ondanks dat Vlissingen ‘s nachts echt ver van Rotterdam af ligt (‘s nachts lijkt het verder) was het reisje zeer de moeite waard. Lekker optreden, complimenten!
En het T-Shirt past!

Monday 08/20/2001 11:32:08pm
naam Antal
woonplaats Made
reactie Ik loop al de hele avond door het huis te dwalen, en vraag me af waar het podium is, waarom iedereen stil is, en hoe laat we morgen weer vertrekken. Afkickverschijnselen. Kortom, we zijn thuis na een redelijk succesvolle en zeer geslaagde toer door Zeeland. Ik zal morgen de website bijwerken, eventueel al met een kort verslag. Maar nu alvast dank aan Belinda, Jacco, Erwin, Uli, Gijs (Hijs), Ivo, Valerie, Luc K, Jeroen, Gino, Juliëtte, Joost (High 5), Helma, Yvonne, Jan, Berti, Luc, Edwin, Ton, de zalen/podia, en iedereen die is komen kijken. We gaan dit vaker doen!

Tuesday 08/21/2001 9:44:46am
naam Belinda
woonplaats Lith
reactie Zeeland weet nu wie In ‘t Wild is!
Goede optredens, erg goede reacties, het was een fantastische week.
Deze week is zeker voor herhaling vatbaar. Er zijn nog zoveel delen van Nederland, waar In ‘t Wild zijn naam kan waar kan maken, dus wat let je!
En Antal, ook ik probeer weer terug te komen op aarde, maar hang nog ergens halverwege.

Tuesday 08/21/2001 10:06:22am
naam edwin
woonplaats
reactie ook deze Major Tom heeft alle contact met ground control verloren……….

Wednesday 08/22/2001 10:31:20am
naam Luc
woonplaats
reactie Moet….s…s…spelen…..
Al….d…d….donderdag????

Thursday 08/23/2001 12:14:12am
naam Uli
woonplaats Rotterdam
reactie Twee dagen kantoor en je bent weer down to earth…
Iedereen bedankt voor deze week!
wanneer gaan we weer, morgen ?

Saturday 08/25/2001 12:11:42am
naam Jeroen
woonplaats Oss (sorry)
reactie Nou hebben wij maar 4 dagen van die toer meegemaakt maar waren toch ook behoorlijk het kontakt kwijt.
Hoe kan het ook anders na een jamsessie en overnachting in Groen Licht !
Geweldige optredens, super uitstraling. En enorm gezellig. Ga zo door, en wanneer is er weer een toer ????

Saturday 08/25/2001 10:04:30pm
naam Erwin
woonplaats Apeldoorn
reactie Allemaal hartstikke bedankt voor de onwijs toffe week en de gave optredens!!!

P.s. Volgend jaar naar de antillen???

Tuesday 08/28/2001 2:59:07pm
naam Gijs
woonplaats Rotterdam (vroeger “IJzerenpijp”)
reactie Wie had ooit verwacht dat ik mensenkennis zou hebben? OK het blijft bij Zeeuwschvlaamingen, maar toch. Bij de volgende tour moeten jullie zeker bellen.
Hartstikke bedankt voor de gave week (ik wist niet dat je in één week zoveel kon zuipen) en tot snel.

Tuesday 08/28/2001 10:30:01pm
naam Yvonne
woonplaats een Arnhemse in Oss!
reactie Hallo! Kon ta bai?! Ja, ook ik vond het keigezellig om -het was slechts een dag, maar toch- mee te maken met de bende! Super weer en oja muziek en iedereen deed zo maf! Sportieve luitjes allemaal; en wat leuk om “Hints” met jullie te spelen! Heb ik thuis al tijdje in de doos maar Jeroen (hij weet het ook beter) speelt dat niet met mij!
Gelukkig heb ik me met jullie niet verveeld, was blij dat Helma terugreed!
Good luck! wat een tof-team! groetjes!
(ik moet het korthouden zegt ie- da’s moeilijk voor mij) is dit genoeg?! hi hi!

Om 11 uur ben ik wakker. Samen met Ton ontbijten in het restaurant waar we gisteren ook gegeten hebben. Als we een uurtje later weer terug komen bij Groen Licht blijken er nog maar weinig tekenen van leven uit onze vertrekken te komen. Gezeten op het terras, in het zonnetje, onder het genot van een pilsje, zien we in de uren daarna de één na de andere ogenwrijvend naar beneden komen. We doen het rustig aan, het is een mooie dag. Helaas zonder Gino en Jeroen, die in de loop van de middag de reis terug beginnen.

Terwijl het begint te regenen lossen we de wagens, passen en meten om alles binnen/op het podium te krijgen, en bereiden ons voor op de soundcheck. Sylvia en Jeroen (van Groen Licht) hebben voor ons en voor de andere aanwezigen gekookt, we eten, soundcheck, en kleden ons om. C-Sound’s Ivo en Valerie zijn speciaal uit Rotterdam gekomen om ons te zien spelen. Leuk!

Nederlandstalige popmuziek in een bluesrock café, wat gaat dat worden? Nou, wel goed eigenlijk. Het is moeilijk manoeuvreren op dit podium, het volume is stevig, en ondanks de monitor die in mijn gezicht staat te blazen hoor ik van alles, behalve mijn eigen zang. Ze vinden het geloof ik wel leuk, en het is ieder geval een mooie afsluiting van de tour.

Afbreken, opruimen, kroeg dicht, bier.

Aan mij de schone taak om iedereen (behalve Gino en Jeroen [auto], en Belinda, Edwin en Jan [camping]) te wekken. We worden om 2 uur geacht in Middelburg het podium op te gaan, dus om half 11 was het tijd om op te staan. Op naar Middelburg.

Middelburg is een aardige stad. Wellicht de moeite waard om nog eens naar terug te keren. Nu is er echter geen tijd voor toeristische uitstapjes; we have a job to do. Opbouwen, soundcheck, even bijkletsen met Yvonne (van Jeroen) en Helma, die zich deze zaterdag bij ons gevoegd hebben, en nog even wat eten. Mijn bestelling laat natuurlijk weer op zicht wachten, en als het broodje gezond er uiteindelijk is heb ik nauwelijks tijd om het op te eten. “Dan wachten ze maar!”

We spelen hier in Middelburg voor de winkeliersvereniging, in een winkelstraat, zonder nabijgelegen / deelnemende horeca, dus zal het publiek vooral uit voorbijgangers bestaan. Men blijft staan, kijkt een tijdje en gaat dan verder. Gezien de reacties en de hoeveelheid kijkers valt het wel mee, maar ik moest toch stiekem aan Spinal Tap denken. We spelen goed en de reacties zijn enthousiast en positief, dus het is allang goed.

Terug in Vlissingen besloten we met het gehele gezelschap, minus Jan, Juliëtte en Joost die terug naar de camping gingen, te gaan eten in een restaurant niet al te ver van onze kroeg. Goed gegeten, veel gelachen, en een waar feest.

Na afscheid van Helma en Yvonne genomen te hebben, zoeken we de kroeg weer op. Ton, Edwin en ik wandelen Vlissingen in, zoeken een terras op en drinken wat. Terug in Café Groen-Licht is de jamsessie in volle gang, en worden we min of meer verzocht om mee te doen. De instrumenten zijn uhm niet zo goed, en het kost wat moeite om er iets fatsoenlijks van te maken, niet in de laatste plaats omdat het de tap vrijwel continu openstaat. De verstandigeren onder ons (Edwin, Belinda, Erwin en Jacco) maken zich na enkele nummers uit de voeten, terwijl Berti, Ton en ik samen met Uli, Gijs en enkele lokale artiesten de ene na de andere standard om zeep helpen. Dit varieert van Day Tripper tot Blues in G, van Yesterday tot (slik) Like The Way I Do. Niet goed, wel leuk.

Uiteindelijk wint de tap het van het podium, en wordt het weer rustig. Het kaarsje dooft langzaam, en ik ga naar bed. Morgen worden we bijgepraat over de avonturen van Edwin, Belinda, Erwin en Jacco in het nachtleven van Vlissingen. Ik laat het graag aan hen over om hier iets over te schrijven. Welterusten.

Opstaan is pittig. Ik ben gebroken en wil niet. Ik maak de onvergeeflijke fout om niet goed te ontbijten, het fruit uit de super is aan de datum en de eierkoek is zo smerig dat ik weken geen eierkoeken meer zal eten. Dit belooft een reisdag te worden, dus we breken snel de tent af, groeten de buren, en rijden als de gesmeerde bliksem richting pont. Om daar op een uur vertraging getrakteerd te worden. Ik sluit mijn ogen, luister naar het nieuws, kalk wat flarden tekst voor een nieuw lied op papier, en wacht. Stiekem begin ik iets op te knappen.

In Vlissingen zullen we onze spullen afleveren in ons hotel voor de rest van de tour, Café Groen-Licht. Kroeg beneden, coffeeshop rechtsonder, junkiehotel rechtsboven. Maar alles is goed geregeld, er staan bedden, we hebben een badkamer tot onze beschikking, en voelen ons meteen welkom. Tijd om verder kennis te maken is er echter niet, want Renesse wacht op ons.

Het is een mooie, zonnige dag, de rit naar Renesse voert ons langs bezienswaardigheden zoals de Oosterschelde dam en Neeltje Jans, het landschap is mooi, en voor we het weten zijn bijrijder Jacco en ik in Renesse. De bus haalt Jan op -die samen met vrouw en zoon op een camping net buiten Vlissingen verblijft- en komt achter ons aan. Luc, inmiddels in het bezit van een Vlissingse parkeerbon, is dan al in Renesse, en Gijs & Uli kunnen het ook vinden.

Renesse blijkt zeer strenge regels te hebben met betrekking tot drank op straat; het is nl. verboden. Het podium staat op een pleintje en alleen in de kroegen en op de terrassen mag geschonken worden. Wel een schitterend podium trouwens. De kroegbaas is een aardige vent, heel anders dan de wat stugge Zeeuwen in Zeeuws-Vlaanderen.

We bouwen op, parkeren de wagens achter het podium, soundchecken en zijn er klaar voor. Overigens, omdat het motto niet zomaar gekozen is, blijkt mijn kabelkoffer de overtocht niet geheel overleeft te hebben. Geen probleem, Doe-Land zit om de hoek, Hubo zit een paar deuren verder, en er is ook nog een huis-tuin-keuken winkel, dus ik koop gewoon een nieuw koffertje. Ha! Maar niet in Renesse. Dan maar gaffa-tape.

Matig gegeten in het Argentijnse restaurant tegenover het pleintje. Zalm. Verknalt. Bah. Laten we maar gaan spelen.

We spelen goed, gedoseerd en laten ons niet van de wijs brengen door de grote leegte voor ons. Want iedereen zit op het terras. Het is behoorlijk druk en we krijgen respons, maar het is pittig. Erwin zorgt dat wij toch wat drank op het podium krijgen en loopt met een blad bier vlak voor de zoveelste politiewagen langs. Het mag.

Terwijl het nachtleven op gang komt, kinderen van half onze leeftijd de straten bevolken en de dance-muziek uit de verschillende clubs en kroegen klinkt, drinken wij nog een paar glazen, en gaan dan terug naar Vlissingen. Waar we tot ver na sluitingstijd proberen het tempo van de reeds aanwezigen bij te houden. Ik red het tot half drie.

Redelijk uitgerust word ik rond een uur of 10 wakker. Gelukkig is vandaag een luierdag; we spelen vanavond in Cadzand Bad, zo’n 15 kilometer van Breskens vandaan. Met Ton, Berti en Gijs richting strand, voor ontbijt/lunch op het terras van een strandpaviljoen. Op het gemak. De rest is naar Breskens of dwaalt rond. De zon schijnt -harder dan ik in de gaten heb- en mijn schedel kan nog steeds niet tegen de zon. Kortom, ik ben weer eens flink verbrand.

Terug op de camping, onder het genot van koud bier en chips, kletsen we met elkaar, lezen wat, doen tukkies, en nemen het ervan. Inmiddels zijn Gino en Jeroen dan ook aangekomen, uitbreiding van de crew dus.

Rond een uur of 6 vertrekken we richting de zaal van vanavond, Café Joy in Cadzand Bad. Met vereende krachten worden apparatuur en backline binnen gereden. Het blijkt even schrikken voor de kroegbaas, maar als alles opgebouwd is/opgeruimd is blijkt weer dat er geen reden voor paniek is. Het tijdelijke motto van deze tour, “Alles Kan Kapot”, begint me nu echt te achtervolgen, want mijn versterker komt niet verder dan wat gesputter en geknor, ook als ik niet speel. Reserve-buizen? Liggen thuis. Ik wist dat ik iets vergeten was. Uli, zelf gitarist, repareert met beleid de eindtrap (enkele tikken tegen de rand van een tafel) en ‘t probleem is alweer opgelost. Soundcheck en klaar. We hebben ondertussen zo’n ervaring in het snel opbouwen en gedisciplineerd soundchecken dat -buiten akkefietjes als lastige versterkers, gebroken snaren en kabels die er mee nokken- we binnen no time klaar zijn om te gaan eten.

Naast Café Joyis een groot restaurant. Het is vrij fris buiten, maar we besluiten toch op het terras te gaan zitten. Redelijk goed gegeten. Last van maag en darmen. Een dipje.

Het optreden gaat goed. Naar mijn idee zijn de mensen hier enthousiaster dan ze laten blijken, het is gezellig genoeg om met een lekker gevoel op het podium te staan. Gijs heeft een groep vrienden opgetrommeld die voor het nodige leven in de brouwerij zorgen. Ook zijn er behoorlijk wat mensen die ons gisteren in Breskens ook al gezien hebben. Al met al een gezellige boel, uitbater tevreden, publiek tevreden, wij tevreden.

Het afbreken gaat wat rommelig deze keer. Gijs heeft meer aandacht voor zijn gasten dan voor ons, en dus vangen wij dat zoveel mogelijk op. Terwijl wij bezig zijn wordt aan ons door enkele aanwezigen getoond hoe men hier de liefde veilig bedrijft. (We komen hier in Middelburg nog op terug)

Edwin weet de weg terug. Ongeveer. Rond 4 uur zijn we terug, sjokken richting slaapzak en vallen in sla…