Tag: Optreden

Elke keer vergis ik me weer in de afstand. Sevenum ligt tussen Eindhoven en Venlo, ammehoela, het ligt gewoon tegen Venlo aan. Ik zat al vrijwel de hele dag in de auto, dus ik was redelijk gaar bij aankomst in Sevenum. We moesten nog even wachten maar ‘t was kermis, ‘t was mooi weer, de tap liep, dus geen paniek. Uiteindelijk konden we een uurtje later het podium op. Beetje scheef, beetje zwak, maar vooruit. Mijn Eindhovense makker Dennis was er met vriendin, en na de soundcheck was het vooral bijkletsen.

De eerste set was wat rommelig, en de reactie van het publiek was mat. Zij hadden inmiddels al een paar dagen kermis (en drank) achter de kiezen, en we wisten van eerdere keren dat het publiek hier aan het begin niet uitermate aanwezig is, maar dat het vaak later wat beter wordt. Zo ook deze keer. We hadden de sets een extra hoog feestgehalte meegegeven, om het toch maar aan de gang te krijgen. Echt bruisend was het allemaal niet, maar ach…

In de kleedkamer werden anecdotes en verhalen verteld, veel gelachen, en kortom, we maakten er het beste van. ‘s Nachts was de tafel in ‘t Metieske gedekt, en werden de magen gevuld.

AA

Na Budel van de dag ervoor kon dit niet anders dan een bescheidener enthousiasme zijn. En voor Nijnselse begrippen deed men goed mee. Eén jongeman vulde de dansvloer op bijzondere wijze gedurende de gehele eerste set. Bij terugkomst na de pauze bleek hij aan mijn kant op de rand van het podium te zitten, enigszins van de wereld. We wilden hem ook niet wakker maken, al was het maar om te voorkomen dat hij zijn maag zou ledigen over de apparatuur waar hij een klein metertje vandaan zat. Uiteindelijk werd hij na een paar nummers van zijn stekje verwijderd door iemand van de zaal. Een half uur later stond hij tot onze grote verbazing echter weer op de dansvloer.

Naderhand nog wat nagepraat met een paar mensen die aardige dingen zeiden over de band. Wat shirts en cds verkocht, opruimen, en dan broodjes en koffie. Berti vertelt dat Jos Verstappen de volgende dag op Monza een geheim wapen gaat presenteren: dubbel lucht achter.

AA

[…er stonden wat mensen te wachten in Budel…]

Zo’n 2200 om precies te zijn. We zouden 4 sets doen en een dj zou tussendoor draaien. Veel meisjes van tussen de 14 en 18 jaar vooraan, veel schreeuwen, krijsen, aan kabels en bandbenen trekken, etc. Het was een gekkenhuis, alsof we de Backstreet Boys waren. De security voor het podium had zijn handen vol. De hele tent was overigens een feestende, kolkende massa, gezellig, druk, lawaaierig, en in ieder geval heel leuk als je op een podium staat en je eigen liedjes staat te spelen. Hier kan ik zeker aan gaan wennen.

AA
 
Naschrift 2010:
Achteraf is dit één van mijn beste herinneringen aan deze periode met In ‘t Wild.

Het begin van onze Juni-toer; 7 optredens in 8 dagen. ELL is inmiddels bijna vaste prik. We zijn redelijk populair in Maarheeze e.o. en dus is het altijd leuk om hier te spelen. Omdat we later op de avond ook nog in Budel zouden spelen, stonden we al vrij vroeg op het programma. Kkkkkkkkkouddddd! Het leek wel winter. Ik denk dat het publiek een beetje afgeschrikt was door de kou, want het was niet zo druk, en de reactie was lauw. We speelden goed dacht ik, en de reacties achteraf bevestigden dat ook wel, maar het was koud! Koud! Koud! We konden helaas niet blijven om de andere bands (o.a.Wh@tever) te zien en te horen, want er stonden wat mensen te wachten in Budel…

AA

Kermis in Sterksel, vaste prik. Het was iets minder druk dan vorige keren, maar net zo gezellig. De lessen die we opgedaan hadden in Maastricht bleken meteen hun effect te hebben want vanaf het eerste moment stond het als een huis. Goed optreden. En twee roadies die nog extra glans aan de avond gaven: terwijl Marcel druk doende was met het verkopen van t-shirts aan met name de mensen achter de tap, liet Christan zich van zijn meest romantische kant zien. ‘t Was zeer vermakelijk…
 
AA

“Ja, ik rij zelf wel, dat scheelt me sowieso een uur of 2, 3 op de hele avond.” En zo’n ritje is ontspannend ook. Daarbij had ik nog last van mijn keel, dus als ik eerder weg zou willen zou dat zo kunnen. Op de afgesproken tijd reed ik de Brusselsestraat in. Een kwartier eerder had Ton al gebeld om te zeggen dat ze Maastricht binnen reden, dus zij zouden er nu wel zijn. “Mmm, éénrichtingsverkeer, en ik mag hier niet. Even omrijden.” Het kostte me nog eens tien minuten zoeken om uiteindelijk toch maar tegen het verkeer in te rijden. Grrrmmbbll. En terwijl ik dat deed kwam de bandmobiel ook net aanrijden. Hallo Maastricht met uw schitterende verkeersplan.

De danszaal annex discotheek was voor deze avond afgehuurd door een studentenvereniging die een roeitoernooi had georganiseerd. Het zou een gemêleerd gezelschap worden dat wilde feesten. C-Sound Luc was vanuit Hoek van Holland gekomen om het geluid te doen, een Limburgs geluidsbedrijf verzorgde licht en geluid (prima spul, prima lui), en we hadden er wel zin in. Moeder Bernaards zorgde voor veel jolijt.

Het publiek bleek -hoewel we goede reacties kregen- stug, afwachtend, en niet geïnteresseerd in onbekend materiaal. Daarnaast leken ze ook moe, en er waren veel losse groepjes. Verder was het standaard studenten-publiek: mooie meiden, een hoop herrie en drank, duwen en dansen, en een paar irritante corps-ballen die persé op het podium moesten gaan staan (“Wij betalen de boel hier, boertje.”) Het bleek een moeilijk optreden te zijn, waarbij de eigen nummers en enkele minder bekende covers het moeilijk maakten om de vaart er enigszins in te krijgen en houden. En echt goed speelden we ook niet. Achteraf blijkt dit optreden om deze (en andere) redenen een belangrijk omslagpunt voor de band.

Om een uur of 2 stapten we het podium af. Terwijl één van ons bij het podium de eerder genoemde heren en dames in de gaten hield, zochten we Belinda en Maurizio op bij de Merchandise stand. Bier, uitpuffen, even bijpraten en kijken.

Nadat Moeder Bernaards de zaal rond een uur of 3 leeggeveegd had, rustig afgebroken, en op huis aan. Bij Eindhoven kwam ik de man met de hamer tegen en moest de wagen aan de kant zetten om een uurtje te slapen. Uiteindelijk reed ik om half 6 Made in. Koppie thee, boterham, pitten.

AA
 
Naschrift 2010:
Omslagpunt, want voorafgaand aan het optreden was er een fikse discussie over het al dan niet spelen van eigen werk tijdens dit soort optredens. Wat ik ten tijde van het schrijven nog niet wist, is dat de onduidelijkheid bleef bestaan. Voor nu hadden we echter de indruk dat de neuzen de goede kant uit stonden, en dat de doorbraak slechts een kwestie van tijd was.