We hadden nog iets goed te maken met Vlaardingen. En dus waren we extra gemotiveerd om hier een puik optreden weg te zetten. Tja, het is dan wel handig om wat publiek te hebben. Rond half één kwam de Salon eindelijk tot leven en konden we het podium op. Naarmate de eerste set vorderde stroomde de zaal langzaam vol. Nouja, vol is misschien wat overdreven. Voor diegene die er waren zetten we een goed optreden weg, en da’s het belangrijkste.
De opkomst viel wat tegen. We zijn in Boskoop verwend met een enthousiaste en flinke hoeveelheid fans, en ze waren er simpelweg niet allemaal. Wat ook niet hielp was gratis entree bij het voorprogramma en bij ons een vrij prijzige entreeprijs. Enfin, die paar honderd mannen en vrouwen die er wel waren zagen en hoorden een redelijk optreden. Zij die op het podium stonden hoorden een bak herrie; dankzij de weerkaatsing van al het podiumgeluid via het tentdoek was het erg moeilijk om een balans te vinden. Vanzelfsprekend hebben we het Boskoops volkslied (“Ik wil je”) meerdere keer gespeeld, geduldig uitgelegd dat we alleen nog Nederlandstalige liedjes spelen (en “Nelli” is geen Nederlandstalig liedje, echt waar, echt…), veel fathats verkocht, het Boskoopse bier getest en de nodige frikadellen naar binnen geschoven. Het was al met al weer een feest in Boskoop.
Het Middagcafé hield op te bestaan. In oktober vorig jaar waren we ook te gast in dit radioprogramma, en deze keer zouden we in de laatste week een akoestisch optreden verzorgen. Naast twee nummers van Ogen Vol Vuur speelden we ook akoestische arrangementen van twee nieuwe nummers: Dansend Op De Wolken en Niemand. Binnenkort staan enkele van de gespeelde nummers op de website. Het ging lekker en de nieuwe nummers kwamen er goed uit. Een goed gevoel.
Overigens is het jammer dat het programma ophield. Naast de soms interessante gesprekken en vele live-optredens, betekent het voor een viertal Tilburgers dat ze op zoek moeten naar een ander adres waar ze gratis koffie en broodjes krijgen en twee uur van de dag kunnen doorbrengen.
Naschrift 2010:
Mijn herinnering aan die ruimte in Tilburg, op een steenworp van het ziekenhuis, is een bitterzoete; het was de laatste keer dat mijn moeder (samen met mijn tante) bij een “optreden” kon zijn.
De afgelopen maanden waren we druk bezig in de studio, dus stonden er even geen optredens gepland. We hadden er zin in. Ton’s nieuwe drumstel, Berti’s koelkast (8 speakers, ACHT!), mijn nieuwe versterker, de nieuwe nummers, de rust die we in ons spel hebben ingevoerd en het goede gevoel waarmee ieder van ons uit de studio was gekomen, resulteerden in één van de beste optredens die ik me kan herinneren. Het vlamde, het donderde en het knalde. U hebt iets gemist.
Opstaan doet soms pijn. Ik was na het optreden in Rotterdam rond half 4 thuis en dan is om 8 uur opstaan pittig. Mijn bandgenoten hadden nog een uurtje minder slaap gehad en Jan, arme Jan, nog eens een half uur of zo minder. We hadden om 10 uur afgesproken in Eindhoven, waar het enkele bakken koffie later meligheid troef was.
“Gedane Zaken” is een programma waarin vooral over zaken gesproken wordt en in het geval van één zakenmannetje ook nog vrij luid. En er was een afvaardiging uit de Roosendaalse wereld van plooirokken en chokers. Een hoog “stukje”, “target”, “golfen” en ander bla bla gehalte. Gelukkig was In ‘t Wild er om het toch de moeite van het beluisteren waard te maken. We speelden vier nummers (Dieper, Droom, Je Zult, Hart). En ondanks het vroege tijdstip en de paar uur slaap, beiden vaak funest voor zangers, bracht Luc het er goed vanaf. Weer een ervaring rijker.
De lange week in de studio, het werken aan nieuw materiaal en het heel geconcentreerd met de band bezig zijn zorgden ervoor dat we vandaag een goed en scherp optreden wegzetten. Veel bekende gezichten, het lijkt alsof we ook hier een vast publiek beginnen op te bouwen. Het tempo van de sets en het optreden was goed, het publiek had er zin in, en veel vrolijke bandleden na het optreden.
