Tag: Verslag

Eén van de best beluisterde radioprogramma’s in Brabant is Echt Ewald, elke werkdag tussen 9 en 12. Een optreden bij Ewald is dus altijd meegenomen, en los daarvan is het leuk om in een akoestische setting een paar nummers op de radio te kunnen spelen. Naast twee akoestische gitaren, Berti’s bas met klein versterkertje en Edwin’s Rhodes piano had Ton recentelijk een handige kist [cajon] aangeschaft die het drumstel prima vervangt als het wat rustiger moet.

Na een wat rommelig interview waarbij ik als favoriete cd een andere opgeef dan mijn echte favoriete cd en ook nog eens vergeten blijk wat het eerste nummer op Revolver van The Beatles is, spelen we drie nummers van de nieuwe cd: “Dansend op de wolken”, “Doe jij de lichten uit” en “Het valt vast niet mee” en nemen nog een vierde nummer op voor later: “Thuis”.

In de week na de uitzending is “Bijna thuis” week-cd en worden er cds en dergelijke weggegeven. Over airplay hebben we niet te klagen.

Een nieuw hoogtepunt in onze carrière: de presentatie van het nieuwe album “Bijna thuis”. Jullie hebben in het afgelopen jaar kunnen lezen hoe het in de studio ging, over de foto-sessie, over de videoclip maar nu is het dan echt zover. Dozen met cds staan klaar. Nu gaat het erom.

Voor de cd-presentatie is een set samengesteld bestaande uit nummers van de beide cds. Vanwege de speciale gelegenheid zijn Hans en Edgar -die ook op “Bijna thuis” meespeelden- benaderd, als speciale gasten hebben we de Snevo’s uitgenodigd, en Rick zal de “eerste” cd presenteren. Alleen over de maaltijd is even discussie geweest. Uiteindelijk wordt het pizza. En of het de zenuwen zijn of de pizza of een combinatie van beiden, een uur na nuttiging en een uur voor het optreden ledig ik mijn maag. Niet bepaald de ideale voorbereiding, maar ach…

Zo’n 300 mensen zien een stevig, gevarieerd en gedoseerd optreden van In ‘t Wild. Hoewel sommige van de nieuwe nummers nog wat nieuw aanvoelen en het podiumgeluid bagger is (rondzingende microfoons, wegvallen monitoren, hard/zacht, etc) hebben we vanaf het eerste tot en met het laatste nummer de zaal, set en publiek in onze hand. De gastoptredens werken erg goed. Kortom, het voelt goed.

Uit de reacties uit het publiek later hoor ik met name van mensen die ons een tijd niet gezien en gehoord hebben dat en hoe de band gegroeid is. Dat is fijn om te horen en we blijven aan die groei werken.

AA

Michel Simons stuurde ons deze recensie:

CD Presentatie “Bijna Thuis” In ‘t Wild 15 maart 2003
Zaterdagavond, half maart. Eindelijk geen Idols meer op TV, maar wel 6 helden uit Brabant in de schijnwerpers in De Pul in Uden. Rick de Leeuw, producer van het album, vertrouwde het de trouwe schare fans al toe: “De doorbraak van In ‘t Wild is nabij”. De CD-presentatie van ‘Bijna Thuis’ was volmaakt met een prachtige compilatie van de nummers van het nieuwe album en van Ogen vol vuur, het debuutalbum.
In ‘t Wild is gegroeid. Zoveel wordt duidelijk op zaterdag als geopend wordt met ‘Wat ik niet zag’. De muziek is verrassender, gevarieerder en bruisender. Luc van Hoorn, leadzanger, zingt volwassener en brengt zijn enthousiasme met groot gemak over op de overige vijf. Daarnaast is vooral de invloed van Rick de Leeuw, ex-Tröckener Kecks evident. Rick heeft ervoor gezorgd dat de arrangementen van Antal en Edwin prachtig tot zijn recht zijn gekomen. Het nummer ‘Red me’ is bijna emotioneel mooi waarbij gelegenheids-saxofonist Edgar Francken goed uit de verf komt. Waar bij het eerste album nog getwist kon worden over de hitpotentie van CD-single ‘Hart in spiegelbeeld’, nu blijkt dat het aanstekelijke ‘Dansend op de wolken” zeker een goede keuze is als CD-single.

Antal en Edwin hebben gezorgd voor poëtische songteksten die stof tot nadenken geven. Een aantal ogenschijnlijke ballads met een hoog nederrock gehalte (zoals “Cirkels”) is daarvan exemplarisch. Juist in dit nummer kunnen Jan en Antal hun honger naar perfectie op de gitaar stillen. Kippenvel krijg ik van “Thuis” waar de tegenstemmen je echt weg doen dromen. Bij deze track evenals bij de nummers ‘Zo vreemd’ (een lekker meezingnummer) en ‘Doe jij de lichten uit’ (aanstekers bij de hand houden!) wordt gebruik gemaakt van de kwaliteiten van Hans Ploegmakers die zijn trompet afwisselt met bugel.

Het beter worden van In ‘t Wild is goed hoorbaar in de vertrouwde nummers van ‘Ogen vol vuur’. Steeds weer worden de nummers verfijnd en krijgen ze een andere wending dan op het album zelf. Live is de band nog steeds op de weg omhoog; iets wat van de techniek niet altijd gezegd kan worden gezien het feit dat het echoën van de microfoons in de luidsprekers gedurende twee live-nummers iets te veel van het goede is.
‘Iets in de nacht’ klinkt gelukkig weer goed en doet denken aan Van Dik Hout maar dan met toch een eigen geluid.

Het enige nummer wat wellicht minder klinkt op de CD is naar mijn mening ‘Laf’. Het ruige nummer heeft een iets te rauw randje mijns inziens. Juist bij het live ten gehore brengen blijkt de stem van Luc het geweld van bas, gitaar, drum en toetsen niet aan te kunnen. Daarentegen is ‘Hemel’ direct een van mijn favorieten. Jazzy begint het waarbij je al snel je voeten niet op de vloer kunt houden, de ijzersterke tekst en het up-tempo ritme zorgen vanaf het eerste begin voor een ‘hemels gevoel’ dat je het liefst de hele nacht vast wil houden.

Gezien op de CD-Presentatie van “Bijna Thuis” op 15 maart 2003 in Uden.

Michel Simons

Setlijst 15 maart:

1. WAT IK NIET ZAG
2. ALS JE GAAT
3. RED ME (MET EDGAR FRANCKEN)
4. DANSEND OP DE WOLKEN
5. JE ZULT HET NOOIT WETEN
6. CIRKELS
7. THUIS (MET HANS PLOEGMAKERS)
8. ZO VREEMD (MET HP)
9. DOE JIJ DE LICHTEN UIT (MET HP)
10. IEDEREEN ALS WIJ
11. IETS IN DE NACHT
12. DE HEMEL
13. ANDERE KANT VAN DE STAD
14. LAF
15. NIEMAND

*** HART IN SPIEGELBEELD
*** HET VALT VAST NIET MEE
*** DROOM NOG EEN KEER VAN MIJ
*** BEN ER VANNACHT

Ik word steeds meer een echte muzikant: met de telefoon aan mijn oor stap ik druk in gesprek rond een uur of acht De Bout binnen, waar mijn spullen al op het podium staan, en de koffie klaar is. Wat nog ontbreekt zijn de gillende meiden, overspannen personal managers en zich verdringende drugsdealers, maar men heeft mij verzekerd dat ook dit nog slechts een kwestie van tijd is.

Enfin, terug op aarde: eindelijk weer eens een optreden in De Bout. Een paar jaar terug hebben we ten gelegenheid van 75 jaar De Bout een lied geschreven en live opgenomen, en dus was dat er bij de laatste repetitie nog even bijgehaald. En dan is het des te mooier als het publiek uit volle borst meezingt. Ondanks de Carnavalsfestiviteiten die de opkomst een beetje drukten zijn de mensen enthousiast en is het gezellig. Ach, en dat er een paar jongens niet zo tegen bier kunnen, dat gebeurt zo wel eens, niet? Na het optreden is het vaste prik: broodjes en koffie en veel lachen.

Naschrift 2010:
Die telefoon aan mijn oor was trouwens vanwege een belangrijk gesprek. Zo’n gesprek waarvan je je de rest van je leven zult afvragen “wat als…?”

Voor de opnames van de videoclip voor “Dansend op de wolken” is Plan-C als lokatie geregeld. Luc Key boekte ons meteen voor een optreden, zodat we het nuttige met het aangename kunnen verenigen en op het gemak kunnen werken. Na opbouw en soundcheck spelen we “Dansend op de wolken” een keer of 10 om cameraman Jan de kans te geven zoveel mogelijk close-ups te maken van de band in aktie. Ook wordt er al wat voorbereidend werk voor de opnames van morgen gedaan. Later die avond worden er ook nog opnames van het optreden zelf gemaakt. Een optreden wat overigens prima verloopt, zeker omdat het publiek goed meedoet. Daarna is het een kwestie van snel naar huis want morgen op tijd weer op.

Met een uur of drie slaap sta ik om zeven uur boterhammen te smeren en rij om kwart voor acht richting een parkeergarage in Den Bosch. Waar we in de bittere kou tot een uur of elf opnames maken voor de “parkeergarage”-scene. Daar blijkt ook dat het script moet aangepast worden: de taxibus is te hoog, enige improvisatie is nodig maar uiteindelijk komt het allemaal goed. Inmiddels is het gaan sneeuwen en dus rijden we voorzichtig naar Rotterdam. In Plan-C staat de koffie inmiddels klaar en terwijl de figuranten arriveren beginnen we aan de “café”-scenes. Timing, goed licht en de zoektocht naar de perfecte take, daar draait het om. Rond een uur of zes verplaatsen we de set naar de dansvloer waar opnames gemaakt worden van dansende mensen en band. Tijd voor pizza, waarna we afscheid nemen van de figuranten. Later die avond worden er nog opnames gemaakt in de damestoiletten en de entree van Plan-C. Waarna we opruimen en huiswaarts gaan. Moe, voldaan.

Later die week worden er nog enkele laatste opnames gemaakt, waarna de boel gemonteerd wordt. Bij het verschijnen van deze editie van Gewild [Feb.03] zal de clip op de verschillende zenders te zien zijn en ook op de website is de clip nu beschikbaar. Jullie zien kunnen dan zelf zien hoe mooi de clip is geworden. Laat ons weten wat je ervan vindt. Hoofdrolspeelster Karien, regisseur Harold en cameraman Jan hebben prima werk geleverd. En naast hen willen we natuurlijk ook alle andere medewerkers bedanken.

Naschrift 2010:
De videoclip ging in high rotation op Omroep Brabant, gedurende een aantal maanden. Of andere zenders de clip hebben gedraaid is mij niet bekend. De financiële afhandeling met cameraman Jan is een lang en pijnlijk drama geworden. Volgende keer leggen we de afspraken schriftelijk vast.

Grieperig rijd ik aan het eind van de middag richting Zeeuwse kust. Bij aankomst is de rest van de band net aan het kerstmaal begonnen. Mijn maag adviseert me echter om het bij wat brood te houden en -omdat we pas vanaf een uur of negen kunnen gaan opbouwen- pak ik nog wat slaap in de auto. Naarmate de avond vordert ga ik me gelukkig beter voelen, en we zetten een behoorlijk goed optreden weg.