Tag: Verslag

Uit het fanclubblad:

En toen was ITW weer eens te vinden in Rotterdam, en ook ditmaal weer in Plan-C. Als je er nog nooit bent geweest, ken je het ondertussen vast wel uit de vele verslagen van optredens die hier al hebben plaatsgevonden door de jaren heen.
Ook wij wilden dit weer eens meemaken. En wij moeten bekennen, het verveelt echt nooit. Komt het door de locatie? Dat speelt zeker mee, want de ambiance is er altijd geweldig te noemen, en toegegeven het is gewoon een mooie en hippe place-to-be, zeker voor een avondje stappen of beter nog in dit geval een avondje dansen.
Komt het door de mensen daar? Ook een belangrijke factor want er komt gewoon leuk en ontspannen volk die makkelijk laten blijken dat ze een optreden van ITW kunnen waarderen.
Of komt het toch weer door ITW? Zeker is dat zij voor ons toch weer de belangrijkste bijdrage vormden aan deze leuke en swingende avond uit, want wij hebben in ieder geval niet stilgestaan en dat is mede te danken aan het hoge gehalte dansbare nummers. Al waren het voornamelijk covers die gespeeld werden die avond waardoor er een feest der herkenning ontstond, ook op een eigen nummer kunnen wij in elk geval prima uit de voeten.
ITW, wij hopen julllie nog vaak te begroeten, en wat ons betreft nog vaak in Plan-C.

Een fan

In de wetenschap dat dit één van de laatste optredens is met Luc, extra m’n best gedaan om alles in me op te nemen. Lekker gespeeld, het publiek luisterde en danste, en het was gezellig. Ik miste één of twee gezichten, maar wellicht dat we die eind december mogen verwelkomen. En eindelijk hangt er een In ‘t Wild-setlijst in de kleedkamer.

AA

Uit het fanclubblad:

Elke keer als ik naar In ‘t Wild ging kijken moesten ze spelen in Plan-C te Rotterdam. Tijd voor iets anders dacht ik en dus gingen we ditmaal naar Valkenswaard. Daar aangekomen zit de band gezellig op het terras en schuiven we aan. De stemming zit er al goed in dus ik denk dat het wel goed komt met het optreden. De kroeg zelf is een leuke, kleine tent en al gauw staat het lekker vol. Het café komt me bekend voor. Na wat navraag blijkt dat ik hier ooit met een paar jongens van de band ben wezen kijken naar de Tröckener Kecks. Misschien wordt de band hierdoor geïnspireerd want het is een optreden als vanouds. De band staat als een huis, op een iets te klein maar daardoor wel gezellig podium. De band maar vooral Luc straalt plezier uit.
Verder ben ik niet echt goed in dit soort verslagen dus kom vooral zelf kijken naar een optreden van de band.

Groetjes,
Yvonne

Een om allerlei redenen pittige week zorgde ervoor dat ik in gedachten verzonken richting Valkenswaard reed. En bij een kruispunt dat ik van een vorige keer meende te herkennen linksaf sloeg. En omdat ik er pas na een aantal keer links- en rechtsafslaan (“Het moet hier toch ergens zijn?”) achterkwam dat dit Waalre was, en niet Valkenswaard, kwam ik later dan verwacht ter plaatse. Enfin, snel de boel aangesloten, hallo allemaal, soundcheck en terras.

De Fantast is een kleine kroeg, met een ditto podium. Dus veel botsen, manoeuvreren, en een tegen het gebit tikkende microfoon. Luc zong goed, was ontspannen, en het publiek deed -hoewel af en toe wat aarzelend- aardig mee. En niemand heeft iets gemerkt, Berti…

AA

Uit het fanclubblad:

Ik zit naast het podium in Renesse, In ‘t Wild is aan het spelen, Gijs is aan het mixen en ik? Ik ben voor de gezelligheid mee – kan ik nog een beetje Zeeland-feeling proeven. Nou, eigenlijk doe ik de monitormix, maar de heren zijn zo snel tevreden, dat ik even wat kan schrijven voor Gewild. Het is lekker weer, het pleintje loopt langzaam vol en we hebben Brabants bier. We zullen zo wel weer bij Koen van de Stulp blijven hangen en genieten van een extra dag vakantie. En ik hoor dat morgen wisseldag op de camping is (hebben we afgelopen jaar erg van genoten – zie Gewild van september 2002), dus wie weet blijven we nog een dagje hier… Kortom: na lange abstinens – de laatste keer heb ik ze gezien op Trailerpop in Rotterdam – is het weer volop genieten.

Intussen zit ik nu in de auto naast Gijs, het is wat biertjes later en ik verheug me op mijn bed, maar dat zijn nog wat kilometers, een goed moment om dit stukje af te maken. Het was een leuke dag in Renesse, uiteindelijk lukte het zelfs het wat schuchtere publiek dichter bij het podium te krijgen. En inderdaad hebben we bij de Stulp gezeten, het was weer eventjes Zeeland.

Uli,
C-Sound

Moet “In ‘t Wild” terug naar school? Nee, dit is de school waar Edwin werkt. Na het uitreiken van de diploma’s is er een feestje voor het personeel van deze school en anderen die tot dezelfde groep behoren. In het verleden hebben we daar al eens in verschillende samenstellingen gespeeld. Ikzelf heb er nog eens opgetreden als zanger van een uit twee bands samengestelde gelegenheidsgroep (met o.a. Edwin en Antal), en dat beviel goed, ware het niet dat ik door het podium ben gezakt. Toch wel een beetje vreemd voor een technische opleiding! Na de belofte deze keer dat er een goed podium met dito geluidsinstallatie zou zijn gingen we bijna compleet naar Hoenderloo. Edwin was uiteraard al aanwezig, Luc zou nakomen en Antal moest verstek laten gaan.

Na een voorspoedige reis kwamen we aan bij de school van Edwin. Prachtig gelegen in de bosrijke omgeving van de Veluwe. In de tuin van de school was een podium opgebouwd en het was maar goed dat Antal er niet bij was, want het was niet erg groot. Doordat het donker begon te worden waren we wel blij met de overkapping. Maar goed ook, want het bleek wel nodig te zijn. Gelukkig regende het maar even en niet echt hard zodat de barbecue normaal doorgang kon vinden. De chef-kok was Jacco, een oude bekende. Samen met een andere collega van Edwin is hij gedurende een week in Zeeland onze roadie geweest. Als roadie was hij ook al een kleine teleurstelling, pijn aan de armen etc, maar als kok is het niet veel beter. Het brood smaakte in ieder geval wel goed en toen Jacco eenmaal naar huis was werd het vlees ook beter.

Na het opruimen hebben we met de collega’s van Edwin nog eens rustig een biertje gedronken. Zelfs Edwin, die normaal toch niet vaak drinkt, nam een biertje. Het was hem gegund. Doordat er om meerdere redenen, van eten nog niet veel gekomen was besloten we in de auto maar eens contact op te nemen met elkaar. Het resultaat van de beraadslagingen was dat we gezamenlijk zijn gaan eten bij een door Edwin aanbevolen Indiaas restaurant. Een prima afsluiting van de dag en van het laatste optreden voor de vakantie.

Ton

Gelukkig blijven de mensen van Plan-C loyaal aan de band en kunnen we er regelmatig optreden. Het is ook elke keer weer anders bij Plan-C. Het publiek wisselt enorm en het blijft dus een uitdaging om die avond het publiek los te krijgen.

In de weken voor het optreden hadden we het er over eens iets extra’s te doen tijdens dit optreden. Een telefoontje naar Amsterdam bleek voldoende. Edgar, de saxofonist die meespeelt op “Red Me”, was graag bereid mee te spelen. Natuurlijk moesten we dan nog wel even repeteren en dat valt nog niet mee. Edgar had geen vervoer en moest met de trein naar Den Bosch waar Edwin hem op ging halen. Dat is ook lastig want de laatste trein terug gaat alweer om half twaalf.

Na wat aanvangsproblemen past Edgar zich moeiteloos aan. Hij speelt naast een viertal eigen nummers ook nog wat covers mee. Dankzij zijn uitstekende kwaliteiten als muzikant pikt hij de dingen snel op. Nadat Gino gestopt is als saxofonist hebben we niet meer met blazers gespeeld. Uitzonderingen zijn natuurlijk onze CD presentatie en het optreden met de Lithse fanfare vorig jaar. Het blijft toch een bijzonder instrument.

Op de avond van het optreden is het, zoals gebruikelijk deze zomer, weer erg warm. Het terras zit dan ook vol en we vrezen voor de opkomst. Achteraf blijkt dat deze vrees ongegrond is want binnen mum van tijd is de tent vol. Na aanvankelijk wat zenuwen in het begin speelt de band en zeker ook Edgar de sterren van de hemel. Zijn saxsolo’s gaan erin als koek en ook wij genieten van het samenspel.

Omdat we ervaring hebben in Plan-C weten we hoe moeilijk het is om na het afbreken nog bier te halen in de zaal, Als het druk is wordt het podium gebruikt als dansvloer en staat meteen vol. Zie er dan maar eens door heen te komen met een blad vol bier. Daarom hadden we zelf maar een krat bier meegenomen die dankzij de koeling van Plan-C in de kleedkamer prima smaakte. Na uitgebreid afscheid te hebben genomen van het personeel van Plan-C met Luc en Ivo voorop hebben we Edgar heel hartelijk bedankt en was Helma zo vriendelijk hem naar het station te brengen voor de nachttrein naar Amsterdam. Voor de band en gelukkig ook Edgar zeker voor herhaling vatbaar.

Ton

Uit het fanclubblad:

Omdat ik In ‘t Wild al zo lang niet meer had zien spelen ben ik op 21 juni mee geweest naar Rotterdam. Zij zouden spelen op een festival wat genoemd was Trailerpop. Nog nooit van gehoord maar ik stelde me een grasveld voor met een podium, leek mij logisch. Toen ik met Helma aankwam was het dan ook wel even schrikken. Gras was er niet te vinden (wel heeeeeeeeel veeeeeeeeeel zand) en het podium was vervangen door twee vrachtwagentrailers (Oh, vandaar Trailerpop).

Ook het publiek leek niet direct het doorsnee publiek van In ‘t Wild maar was beter op zijn plaats bij een hard rock band als Van Halen (zeker ook gelet op de gemiddeld leeftijd).

Ik was dan ook erg benieuwd hoe In ‘t Wild het er hier af ging brengen. De bands voor hen speelde trouwens best een lekker stukje muziek (ook ik houd wel van stevige muziek op zijn tijd).

Helma en ik hadden ondertussen een plekje gevonden om de shirts en dergelijke uit te stallen. We hebben het niet erg druk gehad (1 t-shirt verkocht). We hadden het het drukst met mensen die kwamen vragen of we het druk hadden.

Ik was verrast door In ‘t Wild. Ze zijn echt gigantisch gegroeid en live klinkt het nog beter dan op de CD (die ik trouwens ook erg goed vind). Zelfs een aantal mensen in het publiek in Rotterdam kon niet stil blijven zitten (niet dat ze trouwens hierdoor echt gingen dansen, maar toch).

Dat de avond werd afgesloten door de Time Bandits mocht de pret niet drukken. Hoewel alle bands op Trailerpop hun eigen muziek brachten kwamen zij met covers van de Beatles e.d.

Het was erg gezellig en ik had een leuke middag/avond.
In ‘t Wild: veel succes!!!

Manieta

Door het wegvallen van Zober, winnaar van de Grote prijs van Nederland, en de goede relatie van Luc van C-Sound met de organisatie werden we op het laatst uitgenodigd om op dit festival te spelen. De lokatie is midden in de wijk Kralingse Veer op een steenworp van Rotterdam. Of het nu bij Rotterdam hoort of bij Capelle is me nog niet duidelijk maar dat doet er ook niet toe.

Zoals de naam al zegt bestaan de podia uit drie aan elkaar gebouwde trailers van vrachtwagens waarbij de middelste is bestemd voor de monitor mixer. In de regio heeft het festival een bekende naam, maar nadat het festival vorig jaar door regen op een fiasco was uitgedraaid, was het lang onzeker of er dit jaar nog wel een editie plaats zou kunnen vinden. Vele vrijwilligers en de financiële hulp van sponsors en gemeente hadden een nieuwe Trailerpop toch mogelijk gemaakt.

Voor ons zijn deze optredens een uitdaging. We mogen gedurende een uur ons eigen werk ten gehore brengen en trachten het publiek te overtuigen van onze kwaliteit. Natuurlijk zijn we op tijd aanwezig en krijgen zo de gelegenheid de bands voor ons en het publiek eens goed te bekijken. Al snel blijkt dat het publiek en ook de aanwezige bands toch wel van iets ruigere muziek houden als dat wij gewoon zijn te spelen. Op het veldje dat normaal zanderig is en nu door het warme weer voornamelijk stoffig zien we de alcoholische consumpties zoetjes aan stijgen. Ook wij hebben wel dorst en dankzij een voortreffelijke organisatie worden we voldoende in de gelegenheid gesteld die dorst te lessen. Maar zoals de reclame al zegt “met mate” want een uur spelen in deze temperatuur is best zwaar. Als een na laatste band worden wij geacht te spelen. Dankzij Stefan, hij lijkt wel onze vaste roadie/monitor mixer te worden, en andere leden van de familie van Mook is het opbouwen van de merchandise stand en de instrumenten vlot gebeurd. Gelukkig is ook Uli aanwezig die het “zaal”geluid zal verzorgen.

Dankzij een cadeaubon die ik recent had ontvangen was ik in de gelegenheid een nieuw en beter basspedaal en hi-hat standaard te kopen. Trots als een pauw laat ik mijn nieuwe materiaal zien. Alleen bij het opbouwen even paniek. De “clutch” van de hi-hat-standaard is kwijt. Hiermee klem je het bovenste bekken van de hi-hat vast zodat je met je linkervoet de hi-hat omhoog kunt laten gaan. Zonder dit kleine rotding is een hi-hat niet te gebruiken. Waar ik ook zoek, het ding is niet te vinden. Dankzij een collega drummer van de vorige band kunnen we toch aan de slag.

Zoals voorspelt lijkt het publiek niet echt onder de indruk. Uiteraard wordt er wel geluisterd, maar het warme weer en de plaatsing van de bars (aan de andere zijde van het terrein) zorgt ervoor dat er niet veel publiek voor ons podium staat. Toch hebben we overtuigend gespeeld. Zo vond ook de organisatie die onder de indruk is. De hoofdact, te weten Alides Hidding en zijn Time Bandits, is het daarmee eens, gezien zijn opmerkingen en opgestoken duim naar ons, vlak voordat hij op het podium op gat.

Na het afbreken nog even gekeken naar de Time Bandits. Goede muzikanten en natuurlijk hun grootste hits. Toch is het erg verrassend dat er ook nog veel covers voorbij kwamen. Het is inderdaad niet makkelijk om -zoals Jan Rot- al zei “Rocker in Holland te zijn”.

Ton