Tag: Verslag

Ton vertrekt in alle vroegte (5 uur of zo) om de 3e verjaardag van zoon Willem mee te kunnen vieren. Wij rijden rond half negen richting Kats, waar we in het radioprogramma Zomer in Zeeland van Omroep Zeeland een akoestisch optreden zullen geven. Voor een flink deel dezelfde gezichten als vorig jaar en dus zit dat (technisch in ieder geval) wel snor. We bouwen op het gemak op, nemen de nummers nog eens door, en worden wakker. De eigenaren van de Rozentuin zijn gastvrij, de lokatie is schitterend, en iedereen heeft er zin in. Het weer zit niet helemaal mee, de zon is niet te zien, en er dreigt af en toe een druppel te vallen, maar het blijft bij die dreiging.

Het wordt een leuke uitzending, niet in de laatste plaats omdat de mannen van de Rozentuin leuk, ad rem en af en toe ook met de nodige innuendo’s uit de hoek komen. We spelen zes nummers (Dansend Op De Wolken, Niemand, Dieper, Droom Nog Eén Keer, Je Zult Het Nooit Weten en Thuis) Edwin, Luc en ik worden ook nog geinterviewd, èn de blote benen van Gijs blijken bestudeerd en goedgekeurd door één van de gastheren. Na de uitzending zijn er broodjes en meer koffie. Kortom, gezellig en relaxt. Als we tenslotte ook nog ieder een rozenstruik-in-pot krijgen kan de dag niet meer stuk.

Terug op de camping luisteren we nog even terug naar de uitzending, kletsen nog wat, genieten van de vrije middag en kijken hoe Thijs z’n eerste stappen alleen zet. Als we ‘s avonds in het campingrestaurant willen gaan eten blijkt de kaart te bestaan uit twee mogelijkheden: buffet (friet en frikadellen, kroketten of ander frituurvlees) en zigeunerspiesjes. Belinda, Gijs, Uli en ik kiezen dat laatste en worden vergast op wat het dieptepunt van deze week in Zeeland zal blijken te zijn. Alleen Gijs -kennelijk gewend aan de cuisine locale- werkt de halfrauwe op vlees lijkende massa naar binnen. Wij krijgen na lang wachten een nieuw bord, met spiesjes die iets dichter in de buurt van de grill geweest zijn. Om ons heen zitten de campinggasten stevig te bunkeren. Wijn, veel wijn, om de vieze smaak weg te spoelen. De essentie van het Montignac dieet? ‘s Avonds blijkt dat de rest van de uitgaansgelegenheden op de camping niet bepaald onderdoet voor het campingrestaurant. Daarom lacht er hier op die camping niemand! Tamelijk snel verzamelen de verschillende leden van ons clubje zich weer bij de tent, alwaar we ons eigen feest weer vieren. Tot diep in de nacht.

Wonderwel goed geslapen. Ontbijtje, inpakken en naar de boot. Het is druk op de weg, dus gaat het op een sukkeldrafje richting Kamperland. Het is inmiddels errug warm en we klagen niet. We krijgen een plekje op het ééndagsveldje buiten de poort toegewezen. Ze kennen blijkbaar onze reputatie. Snel de tent opzetten, en daarna het podium inrichten, want we willen -met het oog op het akoestisch optreden in Kats- nog een aantal dingen doornemen, en om 2 uur begint -ahem- de kindervoorstelling. Soundcheck en die extra repetitie kosten ons een uurtje of anderhalf, waarna we eindelijk kunnen gaan eten. Na de gezonde maaltijd (frites) weer richting zaal, waar we een goed optreden wegzetten. Veel zweet, stevig en strak. Echt druk wordt het niet, niet in de laatste plaats omdat men nagelaten heeft om aan promotie te doen (aan het eind van de soundcheck zit er nog iemand een poster in elkaar te fröbelen). De aanwezigen vinden het prima en zijn enthousiast. De tap is open, wij hoeven nergens naar toe, en het wordt steeds gezelliger. Als we opgeruimd hebben en de tap dicht is zetten we het feestje voort bij de tent.